Het is zondagmiddag 9 juli, rond een uur of één 's middags. De derde en laatste dag van het Bospop-festival is zojuist afgetrapt door Steve Harley & Cockney Rebel. 3VOOR12/Limburg heeft een afspraak voor een interview met zanger Steve Harley na zijn optreden. Backstage is het goed toeven, zeker met dit prachtige weer. De jongens van Racoon zitten onder een grote zwarte Coca Cola-parasol en her en der lopen wat verloren roadies, journalisten, persfotografen en muzikanten rond. Weinig glamour, maar het heeft wel iets romantisch. Het festivalleven. Bijna omvergelopen worden door Jim Kerr of Beth Hart. Babbelen met de zangeres van Stream Of Passion. Het hoort er allemaal bij. "Sorry voor het wachten", zegt een vriendelijke stem in het Engels. Het is de persoonlijke assistent van Steve Harley, die ons laat weten dat de oude baas klaar is voor het interview. In een hok van zo'n drie bij vier meter, dat door moet gaan als kleedkamer, staat een half ontklede, zweterige Steve Harley een stuk vlaai weg te werken. Ook hij verontschuldigt zich: "We hebben helaas niet veel tijd. We moeten onze ferry halen". Er wordt een woordspeling gemaakt op Bryan Ferry. Harley haalt zijn neus op. Kent hij de charismatische zanger van Roxy Music? "Niet zo goed", zegt hij. Maar het is duidelijk dat hij weinig op heeft met de persoon Bryan Ferry. Deze gestileerde en geëngageerde rocker annex vrouwenversierder vormt dan ook een schril contrast met de eenvoudige en ongekunstelde popzanger die Harley was en - meer dan ooit - is. Steve Harley heeft, naar eigen zeggen, weinig vrienden in de muziekwereld. "Er zijn er we een paar", zegt hij peinzend. "Ik voel me een beetje een buitenstaander. En Ik zie mezelf ook niet als een popzanger. Nog altijd heb ik het gevoel alsof we nog steeds aan het oefenen zijn." Toch voelt Harley zich zelden onzeker over wat hij doet. "Vrienden zijn met andere muzikanten in deze wereld betekent wederzijds respect hebben voor elkaars werk." Grote en beroemde hits van Steve Harley zijn 'Here Comes The Sun' en 'Make Me Smile (Come Up And See Me)', allen halverwege de jaren zeventig. In zijn thuisland werd de Brit al gauw als 'not done' bestempeld door de nationale muziekpers. "Ze verwachtten op de één of andere manier dat ik meer zou presteren. Maar dat heb ik nooit kunnen waarmaken." Spijt heeft Harley echter niet en hij is positief over het verloop van zijn leven. "Het leven wordt beter naar mate je ouder wordt", vertelt Harley. "Ik ben een fatalist. Ik hou van gokken. Op renpaarden. Ik heb er zelf ook een paar. En ik ben een goede verliezer. Als je dat niet bent moet je niet gaan gokken. Dan ga je er aan onderdoor. Zo is het ook met het leven." Vooral in Nederland en België was de zanger succesvol. "Nederland heeft een warme plaats in mijn hart", verklaart Harley. "Hier is het voor mij allemaal begonnen met 'Sebastian'." Zijn hit 'Sebastian' betekende zijn grote doorbraak en het nummer lijkt een inspiratiebron te zijn geweest voor latere hits van Dire Straits ('Private Investigations') en Metallica ('Nothing Else Matters'). Harley is zich daar echter niet van bewust. Hij kent bovendien geen muziek van Metallica. Harley zet een bril op zijn neus. Als je hem zo ziet zitten kun je je bijna niet voorstellen deze man ooit miljoenen platen verkocht en in Nederland zelfs op nummer één in de Top 40 stond. Maar hij toert nog steeds heel Europa door om zijn oude successen te zingen tijdens concerten en op festivals. "We gaan naar Engeland, Duitsland, België. Ik heb altijd tickets in mijn koffer", aldus Harley. "Ik hou van reizen. Van het leven onderweg." Wanneer Steve Harley na afloop van het interview naar zijn auto loopt komt een roadie van Simply Red naar hem toe. "Mag ik met u op de foto?", vraagt de Brit aan zijn landgenoot. Harley stemt toe, tot groot genoegen van zijn oude fan. "Hier heb ik dertig jaar op moeten wachten!", juicht de man. Harley vraagt of de roadie zijn groeten wilt overbrengen aan Mick Hucknall, de zanger van Simply Red, en loopt vervolgens naar zijn auto. "Zolang de mensen me willen, blijf ik optreden", zegt Harley, terwijl hij een tas in de kofferbak stopt. "Ik neem optreden erg serieus. Maar er is niets in de wereld dat ik liever zou doen dan dit."