Aanstaande zaterdag 7 januari barst Limburgs grootste en interessantste bandconcours ‘Nu Of Nooit’ weer los. De eerste voorronde vindt plaats in De Azijnfabriek in Roermond en biedt ruimte aan vijf geselecteerde bands. We stellen de bands op geheel eigen wijze aan jullie voor door luistertesten met vier mensen uit het Limburgse popveld. Dit zijn deze week: Antoine Pütz, Roel Willems, Vincent van Haperen en Daniëlle Kruithof. Antoine Pütz is momenteel bassist bij Rosenfeld, maar was in 2002 al eens dicht bij een Pinkpop-optreden toen hij met SilQ doordrong tot de finale waarin het Pop/rock collectief tweede werd. Roel Willems kennen we als voormalig bandlid van Cupids Quality. Tegenwoordig woont hij in Rotterdam en beheert hij de interessant muziekwebsite Wobly.nl. Ook hij weet wat het is om aan een wedstrijd mee te doen, want hij bereikte in 2004 de finale van de Grote Prijs van Zuid-Holland Singer/Songwriter met Quallofill. Ook Vincent van Haperen nam al eens deel aan Nu Of Nooit en kennen we als bassist van Primary Colours. Momenteel studeert hij compositie aan de HKU. Daniëlle Kruithof is bestuurslid bij de Stichting Molenrock en weet in die hoedanigheid natuurlijk alles af van wat er in en om Roermond op het gebied van popmuziek gebeurt. Candy in Helsinki - Yeah Yeah Yeah Yeah (Sunglasses) Antoine: “Meteen lekker, niet moeilijk doen. Een beetje Presidents of the USA-achtig. Klinkt als een band die al flink aantal jaren samenspeelt. Ik wil hier meer van horen: ‘Sunglasses on!’” Roel: “Hoog meezingnummer dat sterk doet denken aan een vrolijke Burma Shave of het uitgelaten samen schreeuwen van My Sister Susan. Zal live zeker zijn uitwerking niet missen! Wordt op den duur wel vervelend…” Vincent: “Al bij het horen van de eerste maten zie ik een kroeg met een feestend en biertjes drinkend publiek voor me. Het is een lekker doorstampend gitaarpopnummer zonder pretenties. De geluidskwaliteit is nogal brak (vooral de drumsound), maar dat misstaat deze Forty Fives-achtige meebruller niet. Het is waarschijnlijk opgenomen met dezelfde filosofie als de muziek uitademt, namelijk niet moeilijk doen en gaan met die banaan. Ongetwijfeld een echte live-knaller.” Danielle:” Een nummer om lekker hard aan te zetten en mee te blèren. Aanstekelijk nummer waar je lekker vrolijk van wordt.” Club Guarana – Consuela Antoine: “Lekkere groove, ik wil meteen een cocktail... En de teksten, ach ja; het gaat over een mooie vrouw dan krijg je geen zinnig woord meer eruit! Goede opbouw in solo, mocht ietsje meer. Jammer van de slechte Mp3-kwaliteit.” Roel: “Heerlijke zomerse zwoele klanken in de kwakkelende winter van Nederland. Laat de zomerliefdes terugkomen en dans de gehele nacht door. Vrolijke tonen met een serieuze ‘love touch’! Of zoals menigeen placht te zeggen ‘on-Nederlands goed’.” Vincent: “Een luchtige mix van Latin en dansbare Pop. De compositie en het geluid zijn van prima kwaliteit en het zijn superinstrumentalisten. De fluitist staat in de spotlights door een mooie lange solo. Toch komt het samenspel van de muzikanten niet optimaal uit de verf. Het klinkt alsof er tijdens de mix nog met de losse tracks geschoven is – het "klikt" niet echt. Als de band samen op het podium staat zal dat met die onderlinge chemie echter wel goed komen en dan gaat het écht swingen.” Danielle: “Een zwoele zomeravond op een Cubaans strand, dansend met je geliefde in het maanlicht. What more can I say?” Green Dream – Rockin’ Babe Antoine: “Roept meteen CCR herinneringen op door gitaarriff (Suzie Q) daarna gecompleteerd door een licht Latin gevoel en mooi koor werk. Voor mij een beetje teveel kabbel. De bridge, die uiteindelijk het einde blijkt te zijn, wekt de aandacht weer.” Roel: Toegankelijke Blues-rock met een country inslag. Natuurlijk gaat dit nummer over vrouwen en de slide gitaar laat je een voorstelling geven van het lichaam van de ‘Rockin’ Babe’. Alleen het gevoel laat toe dit nummer al jaren geleden te hebben gehoord….. Vincent: “De heren van Green Dream draaien al jaren mee en zijn daardoor duidelijk goed op elkaar ingespeeld. De sound is uitgebalanceerd en iedereen kent zijn plek in het geheel. En hoe ze een liedje moeten schrijven, dat weten ze ook: Rockin' Babe heeft een leuke ‘hook’, goed gedoseerde toefjes slide gitaar en een driestemmig gezongen refrein dat blijft plakken. De sound van het nummer verwijst erg nadrukkelijk naar de sixties en seventies platenkast van mijn ouders, wat je zowel positief en negatief kunt uitleggen. Het is namelijk niet vernieuwend, maar het ligt gemakkelijk in het gehoor en het is uitstekend uitgevoerd.” Danielle: “Country is het eerste wat in mij op komt als ik dit hoor en das niet helemaal mijn ding.” Red Zone Cuba – Miss Solar System Antoine: "Oeh! Lekker punky, Pearl Jam attitude/sound met een beetje Death From Above 1979 erin. Ik denk mijn eigen favoriet. Dat de teksten niet zijn te verstaan is niet erg, de ‘vibe’ is geweldig! Minpunt: de song is te kort". Roel: “Geweldig stereogeluid! Zang is totaal op gegaan in de muziek. Rock and roll zoals het ooit bedoeld was…. Jon Spencer eat your heart out!” Vincent: “Valt met de deur in huis. De lekker rauwe gitaarriff kickt er meteen in het begin in. Als de rest van de band invalt, bekruipt me echter een dubbel gevoel. Aan de ene kant beukt het er goed op los - je kunt het zweet er echt aan af horen. Dat is iets heel positiefs, omdat veel studio-opnames toch beduidend minder energiek en gepassioneerd zijn dan live concerten. Maar aan de andere kant kom ik er als luisteraar niet helemaal in. Het is namelijk een nogal rommelig geheel. De band lijkt niet echt sámen te spelen. Vooral de drums en (bas)gitaren timen nogal eens langs elkaar heen. Dat de door een "bakkie" gezongen vocalen (een op zich erg stoer geluid) helemaal naar links zijn gedraaid is ook al niet erg bevorderlijk voor de eenheid en balans. Kortom: ik ben geïnteresseerd maar nog niet overtuigd.” Danielle: “Trash, moeilijk te beoordelen omdat het niet in mijn straatje ligt. Maar de B-films in de achtergrond voegen wel wat toe.” The Feromones – All Night Long Antoine: “Interessant intro, jammer dat er niet meer spanning wordt opgeroepen doordat song te snel begint. Geïnspireerd door ‘Ferdinand Chiefs’: retro synths en heel lekker. De song is niet zo geweldig, de stem en ideetjes zijn heel aardig! Kan live super zijn.” Roel: “Leuk begin! Rockabilly/Franz Ferdinand zang met een stuwend punkgeluid à la Green Day. Uitspraaktechnisch erg lage landen georiënteerd. Originele overgangen maken dat het nummer de goede positieve aandacht krijgt.” Vincent: “The Feromones hebben de afgelopen twee jaar niet in een grot gewoond: de invloed van de 80's-georienteerde Britse popbandjesgolf klinkt duidelijk door. Maar goed, er is natuurlijk niks mis mee om beïnvloed te zijn door anderen. Het lekker gelikt geproduceerde liedje leunt sterk op een vrolijk toetsenjengeltje en heeft een prettig dwingende vierkwarts beat. Ik vind echter het accent van de zanger echt té Nederlands en vind het een beetje kinderachtig als iemand ‘I'm gonna lick you all night long, I'm gonna do you all night long’ (compleet met meerstemmig gekreun) roept. Maar eerlijk is eerlijk, het is wél een prima liedje.” Danielle:” Klinkt anders, maar toch ergens vertrouwd. Jaren 80 sound, ik hou er wel van.” En 3VOOR12/Limburg concludeert dat het wel eens een héle leuke voorronde zou kunnen worden. Dus allen naar De Azijnfabriek aanstaande zaterdag!