De titel van dit hardcore-festival zegt al genoeg; even weer oude tijden doen herleven met een aantal bands die of voor een keer een reünie vieren of allang niet meer gespeeld hebben zoals $400 Suits, Rancor en Backfire. Leuk nieuwtje is dat er van deze avond een DVD zal worden uitgebracht met daarop drie nummers van iedere band. De eerste band die ik aanschouw is Progress. Ontstaan in oktober 2002 en na talloze bezettingswisselingen is de band in 2004 compleet. Van een gefrustreerde hardcoreband naar een hardcore/punkband met een meer politiek en filosofisch randje. Ze worden vergeleken met bands als Good Riddance en ze klinken als 'Bad Religion on speed'. En inderdaad; dit is geen verkeerde omschrijving van deze jonge band. Tommy, de zanger heeft een zeer goeie melodische stem die net niet te zoetsappig klinkt maar ook niet te rauw. De nummers steken muzikaal gezien goed in elkaar en zijn redelijk wisselend. Een grappig maar kwaad bandje om te aanschouwen. Rancor; ontstaan in 1995 als een driemans-formatie. Door het gebruik van een drumcomputer en synthesizer werd er een unieke sound gecreëerd. Helaas werd na een jaar 'mayhem' veroorzaakt te hebben de handdoek in de ring gegooid. Het was een kort maar krachtig bestaan van deze brute hardcore/metalband. Maar in het vroege 2005 werden de koppen weer bij elkaar gestoken voor een aantal reünieshows. Met toevoeging van een tweede gitarist, Kristoff van het Belgische Chimeara en een echte drummer. Het klinkt nog steeds als Cleveland hardcore en metal. De zanger stoot zijn teksten uit zijn rauwe strot alsof het kanonskogels zijn. Helaas zijn de lyrics hierdoor moeilijk te verstaan. Voor de rest klinkt het rauw, bruut en veel hardcore en metal. Dat de mannen van `Better Off` niet onbekend meer zijn in deze regio, blijkt vanavond wel. Menigeen loopt met het T-shirt van deze groep. Echte MOC-hardcore met dubbele zang. Voor het eerst deze gure avond komt het publiek los en gaan de benen letterlijk de lucht in. De moshpit is er klaar voor en het windmillen kan beginnen. Met medewerking van enkele gastzangers (onder andere van Superior en 37StabwoundZ) is dit echt een knalshow die de oren doet piepen. Van MOC naar Maastricht-hardcore, het kan allemaal vanavond. $400 Suits met Dave Reumers (Right Direction) staat als een huis. Maar het publiek blijft uiteraard niet staan, een enorme chaos van mensen die over elkaar heen vallen en tegen elkaar springen is het gevolg. Erg vermakelijk om te zien. De band speelt een lange set van klassiekers van zichzelf en van Right Direction die stuk voor stuk door de zaal knallen. Als vervolgens de gitarist van Backfire tijdens de set zijn edele deel toont aan het publiek, is het feestje compleet. Ik begeef me snel naar de zijkant van het podium om in een hoek rustig te gaan zitten. Maar dit had ik beter niet kunnen doen want spontaan hangt er een stagediver in mijn nek te hijgen. Een goeie set van deze Maastrichtenaren. Na een korte ombouwpauze cq rustpauze is het de beurt aan 37StabwoundZ. Hier ga ik kort over zijn want zij staan de laatste tijd veel in the picture. Ook deze keer is het weer een denderende show met een podiumpresentatie die zijn weerga niet kent. Serve, de gitarist, heeft er weer zin in en het podium is te klein voor hem. Dus daarom springt hij maar even het publiek in om daar zijn moves voort te zetten. Ondertussen is het podium, net als ik, zeiknat van alle omgevallen flesjes water. Door een uithaal van Serve knalt een flesje water tegen mij aan en ben ik meteen afgekoeld. Wanneer hij dan zelf een te grote move maakt, belandt hij met een smak op de grond maar speelt zijn gitaarriffs gewoon door. Na een spectaculaire show gooit Serge zijn gitaar tegen de vlakte (agressie?) en tja........helaas breekt de kop eraf en is het einde gitaar. Als afsluiter doet Backfire zijn ding die voor een overvolle zaal ook een zeer strakke en overtuigende show speelt. De band weet zich maar net staande te houden met alle mensen die om hun heen staan en springen en wat al niet meer. De sfeer is ondertussen behoorlijk `agressief`, maar dat hoort erbij in de hardcore-wereld. Alle krakers en dat zijn er behoorlijk wat gaan er in als zoete koek. De teksten worden bijna allemaal letterlijk meegeschreeuwd door de aanwezigen. Na een ‘dedicated’ dankwoord van Pat, de zanger, komt er dan een einde aan een memorabele avond. Met gepiep in de oren en natte haren stap ik de bus in van 37StabwoundZ om richting Heerlen te rijden en nog een afdronk te nuttigen. Remember the old days again! De Boerderij, Geleen 10-12-2005