Op deze mooie lente-zondag loop ik de Boerderij in alwaar men al druk bezig is met de voorbereiding van wat weer een spannend muzikaal middagje belooft te worden. De finale bestaat uit een aantal zeer uiteenlopende bands; van Grunge tot Elektronica naar Punk. Na de loting waarbij Z3nith aangeeft als eerste te willen beginnen, omdat ze nog voor een andere gig naar Venlo moeten, is de volgorde bekend. Z3nith betreedt het podium en zet een strakke set neer waar het speelplezier duidelijk van afspat. De Neo-Grunge met invloeden uit jaren 70/80 en Pearl Jam zijn duidelijk hoorbaar. De songs steken goed in elkaar en zijn afwisselend, maar doordat ze af en toe wat rustig zijn lijkt het eentonig te gaan klinken. Iets meer de rockvibe in sommige nummers zou niet verkeerd zijn om de afwisseling er wat meer in te houden. Als tweede betreden de jonge broekies van Headline het podium; de drummer is zelfs pas 13 naar het schijnt. Ook hier zijn de Grunge-invloeden niet te ontwijken. Het lijkt erop dat ze veel naar Nirvana luisteren of geluisterd hebben. Om het afwisselend te houden, zijn er twee zangers waarbij de verschillen toch duidelijk hoorbaar zijn. De ene zingt echt met een Kurt Cobain-stem en de ander heeft een redelijk eigen stemgeluid. De nummers zitten al redelijk goed in elkaar maar er mag hier en daar nog wat aan bijgeschaafd worden. Na al het 'Grunge-geweld' over naar de Elektronica. 32 Ohm maakt gebruik van een computer waaruit de drums bijna als een salvo achter elkaar knallen. Hierdoor wordt het moeilijk om te kunnen improviseren, maar blijft de vaart er in ieder geval wel inzitten. En dat maakt het gelukkig wel nog enigszins spannend; krijgen de bandleden hun eigen drummer wel bijgehouden? Voor de rest is de zang te monotoon waardoor het na een paar nummers helaas allemaal erg eentonig overkomt. Wellicht een tip; om het geheel meer spanning te geven, schaf een échte drummer aan. Als laatste finalist zijn The Manimals aan de beurt. Alleen al vanwege hun verschillende uiterlijken, is dit optreden een waar genot om te mogen aanschouwen. Een punker die eeuwig in een trip lijkt te zitten, een rockabilly-figuur en een hardcore-fanaat geeft duidelijk de muziekstijl aan van deze jonge band. Rauwe punk met rockabilly-invloeden met een hardcore-inslag. Alleen wat meer afwisseling in de zang mag wel, af en toe net iets te droog waardoor het eentonig kan gaan klinken. Dit keer kwam het optreden beter en strakker over dan tijdens de voorronde wat ze zeker een pluspunt heeft opgeleverd. Een leuke band met een leuke gimmick die alleen maar beter kan worden als ze eraan werken. Tijdens het juryberaad treedt Nu of Nooit-finalist Salto Del Muerto op. Lompe garage punkrocknroll die je oren doet suizen en je bij je smoel pakt. Recht toe, recht aan, geen gezeik en gezever. Gerockt moet en zal er worden en wel door Salto Del Muerto. Strak, energiek en tegelijkertijd ook fris en agressief. Punt. Dan de uitslag, laten we er verder niet om heen draaien. De uiteindelijke winnaar was Z3nith. Zij waren ondertussen al aan het optreden in Venlo maar mobiele telefoons zijn toch wel verrekte handig; ze worden ter plaatse even opgebeld om live de uitslag mee te kunnen maken. Naast een optreden op Mama's Pride, winnen zij een mooie beker, kunnen ze een demo opnemen in de 'Orange But Blue'-studio en wordt een fotosessie gehouden door 3voor12Limburg-fotograaf Bart Notermans. En uiteraard geldt ook dat ze de eeuwige roem ontvangen. Headline mag het Mamas Pride-festival op de zaterdagavond openen. Dit was een geheime tweede prijs die deze band zeker verdiend heeft. Om deze show tot een succes te maken krijgt de band binnenkort professionale hulp van Jax Kraal (drummer Avalon) en Wladimir Geels (ex-Noordkaap en sessiebassist van oa De Laatste Show en het Swingpaleis ). Zij gaan hen ondersteunen in het repetitiehok om zo een nog betere show neer te kunnen zetten. Voor een eerste keer is deze talentenjacht redelijk geslaag; er zijn altijd aandachtspunten die beter geregeld kunnen worden. Dus volgend jaar gewoon weer en dan nog beter. Gezien: De Boerderij, Geleen 2-4-2006 Tekst: Jerome Crutsen