Mo’ Jones benoemt zijn vijf favoriete albums allertijden: #1 Stevie Wonder - Songs in the key of life Dit album heeft mij als jochie van een jaar of tien ongelooflijk geïnspireerd. De onnavolgbare grooves en unieke timing, de akkoorden die alleen hij maakte, zijn eigenzinnige en virtuoze manier van spelen. Of het nu drums zijn, piano, mondharmonica, Moog of whatever, zijn stem en zijn koortjes, de productie, de arrangementen. Naast dat alles ook nog eens de gewoon waanzinnige songs .Vanaf 1976 wist ik wat ik wou na dat album, ik wilde muziek maken, en niets anders meer, en als ik nu, 30 jaar later naar het album luister, verrast het me nog steeds. #2 Bob Dylan - The freewheelin’ Bob Dylan Bob Dylan mag in mijn top vijf absoluut niet ontbreken. Het gekke is dat ik in mijn jeugd constant Bob hoorde zingen als ik op de gang ging staan, mijn broer was en is een grote Dylan fan, ik zat meer in de ‘zwarte muziek’. Ik vond hem toen al geniaal, maar het was aanvankelijk meer uit respect voor zijn schitterende liedjes dan om zijn muziek. Toen was er voor mij nog een groot verschil tussen die twee. Nu niet meer. De laatste paar jaar is het mij helemaal duidelijk; ‘Oxford town’, ‘Masters of war’, ‘Blowin’ in the wind’, ik kan zo nog een hele tijd door gaan. Check z’n site, wat een songs, het houd maar niet op! #3 Ray Charles - Ray Charles Live Ray Charles is iemand die mij altijd kippenvel bezorgt. Net als Stevie heeft hij iets dierlijks als hij speelt en zingt en iets dat verder gaat dan alleen maar een liedje spelen. De intensiteit is vaak zo groot dat het echt bezit van me neemt. Ik heb gekozen voor dit live album omdat het de eerste keer was dat ik Ray Charles hoorde. Eerlijk gezegd had ik ook andere albums kunnen kiezen. Maar goed, deze is wel heel erg mooi. #4 Neil Young - Harvest Dit legendarische album heb ik gekozen omdat ik bij dit album zwaar nostalgische gevoelens krijg. Mijn moeder is Indonesisch. Toen ik een jaar of twaalf was zaten mijn Indo neven en nichten met hun Indo vrienden vaak buiten te kletsen en te voetballen. Daarnaast werd er veel muziek gemaakt. Liefst Neil Young, The Outlaws, The Eagles, Crosby, Stills, Nash and Young, The Band enz. Als er liedjes van Neil Young werden gespeelt kwam ik altijd in een soort luie, happy roes. Later zag ik Neil Young live op M.T.V. Unplugged met een bezem en een zandbak, en hup, ik moest meteen weer aan die Indo’s denken, en die luie, happy roes… #5 Jeff Buckey - Grace Het is een cliché, maar ik zeg het toch, wat jammer dat hij er niet meer is. Een absoluut topalbum. Ik zat een jaar of twee geleden in België in een studio toen ik de titeltrack weer eens hoorde, het pakte me meteen en ondanks dat het zo’n eigenzinnig album is klinkt het zo vanzelfsprekend.