Naprogramma Ultimate Painting is na Jacco Gardner kers op de taart

Jacco Gardner bewijst dat ook jongens dromerige en etherische muziek kunnen maken

Tekst: Nargiza Mamadazimova Foto's: Jan Lenting en Bob de Vries ,

Je moet de afgelopen twee jaar onder een steen geleefd hebben als je de naam Jacco Gardner nooit gehoord hebt. Deze Nederlandse artiest gooit hoge ogen, tot aan de overkant van de oceaan, vanwege zijn psychedelische jaren 60-popgeluid. Ook in Nederland heeft hij genoeg aandacht van de media gekregen, onder andere van De Wereld Draait Door. En als dat gebeurt, weet je hoe laat het is.

Het is een bijzondere avond in Vera, omdat er maar liefst drie bands optreden: Jacco Gardner, Eerie Wanda in het voorprogramma en na afloop Ultimate Painting in de kelderbar.

Eerie Wanda blijkt er helemaal niet zo “eerie” uit te zien en te klinken als de naam doet vermoeden. De band is eerder schattig en heeft een lieve zangeres die ook zo zingt. De liedjes hebben een dromerige, low-fi, sixties beachy sfeer en lijken qua stijl op andere hedendaagse garagebands zoals Best Coast en Real Estate. De eerste helft van de set bestaat uit nummers met gematigd tempo. Niet iedereen in de zaal houdt dat vol, maar het enthousiaste applaus bewijst dat het grootste deel van het publiek het wel kan waarderen. Tegen het einde van de set wordt het tempo ietsje pittiger, met wat meer swing. Dat lijkt de goed gevulde zaal te bekoren. Met zo'n zomers en nostalgisch geluid zou Eerie Wanda ook prima tijdens Noorderzon op Het Dok kunnen spelen.

Jacco Gardner hoeft voorlopig niet voor de obscuriteit te vrezen. Zijn verschijning op de nationale zenders en kranten heeft genoeg naamsbekendheid gegenereerd. Dat merk je aan het gemengde publiek dat vanavond aanwezig is. In tegenstelling tot vorige keren, draagt Jacco Garner vanavond geen hoed en zijn er geen bijzondere visuals op de achtergrond geprojecteerd. Zijn liedjes en zang zijn zoet en etherisch, als een soundtrack voor een barok sprookje met een hippie-tintje.

In de eerste nummers al zitten er lange instrumentale gedeeltes, waarbij normaal gesproken het publiek zijn aandacht nog wel eens wil laten verslappen. Het publiek vanavond blijft er echter netjes naar luisteren en klapt enthousiast. Jacco Gardner speelt voornamelijk nummers van zijn vorige album Cabinet of Curiosities, maar tegen het einde laat hij ook wat vers materiaal horen. Het energieniveau van zijn optreden blijft gematigd, net als de tempo van de liedjes. Pas tijdens de toegift, waarop het publiek enthousiast reageert, krijgt het optreden een beetje meer pit.

Ultimate Painting speelt om half twaalf in de kelderbar, maar nog voordat de soundcheck begint stroomt de kleine ruimte al vol. Veel van de aanwezigen komen rechtstreeks bij Jacco Gardner vandaan, maar er zijn ook mensen die speciaal voor Ultimate Painting komen. De bandleden roken nog even snel een sigaretje, terwijl het publiek geduldig blijft wachten.

Helaas heeft vanavond niet iedereen de gebruikelijke hygiëneregels in acht genomen door op zijn minst een goeie deodorant te gebruiken. Gelukkig maakt het optreden van Ultimate Painting met zijn aangename melodieën de snel dalende luchtkwaliteit veel draaglijker. De nummers klinken lekker nonchalant en low-fi, maar toch energiek genoeg om erop te gaan bewegen. De zanger Jack Cooper (tevens de zanger van Mazes) zegt dat het publiek best even mag dansen: “If you move, I will move too.” Het is nogal krap met al die aanwezigen om je vrij te bewegen, maar de muziek swingt wel, net als de hoofden.

De meeste nummers komen van het debuutalbum Ultimate Painting uit 2014, maar Ultimate Painting speelt ook nieuwe nummers van zijn aankomende album dat in augustus uitgebracht gaat worden. De band sluit af met een lange, instrumentale jam. De reacties uit het publiek zijn unaniem enthousiast. Dit zou zomaar het winnende kelderbaroptreden in de Vera Poll kunnen worden.