De mannen en dame van Santa Fé mogen de avond beginnen. Ook zij brengen binnenkort een nieuwe EP uit die, zo klonk het, fijn voortborduurt op hun eerdere werk. Niet al te lang geleden stonden ze nog in de kelderbar van Vera (toch dé plek voor all things garage), maar ook de grote zaal kunnen ze prima aan. Mede door de tweede percussionist (tamboerijn en percussie-ei) en de achtergrondzangeres weet Santa Fé een leuke draai te geven aan een soms wat vastgeroest genre. Het publiek is in ieder geval erg gecharmeerd.
The Afterveins krijgt Vera niet helemaal los
Het Rotterdams drietal presenteert donderdagavond zijn nieuwe plaat in een rustig Vera
Together Pangea is de nieuwste toevoeging aan de lijst Vera-poll winnaars die op de muur van de grote zaal in Vera staat gekalkt. Niet zo gek, want wie een beetje op de hoogte is weet dat garage, rock en psych het goed doen in Groningen. Met het Groningse Santa Fé als voorprogramma en de psychedelische post-punk van The Afterveins zelf belooft het dan ook een mooie avond te worden. Waarom lukt dat dan toch niet helemaal?
Hoewel de sfeer er lekker in zit na het optreden van Santa Fé, moet The Afterveins zijn best doen om na de pauze het publiek mee te krijgen. Na een kort “Hallo” en een applausje voor het voorprogramma laat de band zo snel mogelijk zijn muziek het woord voeren. Wijze keus; de mannen van The Afterveins zijn misschien nog niet wereldberoemd maar ze hebben al wel een reputatie opgebouwd door hun bruisende liveoptredens. Om dan maar meteen met de deur in huis te vallen: het bruist allemaal niet zo hevig.
Misschien is de zaal te groot of is er net te weinig publiek, maar ondanks het energieke gespring van Xander – één van de gitaristen en een waar blond evenbeeld van de frontman van Japandroids – blijft het allemaal wat tam. Niet dat alles valt of staat bij de sfeer in de zaal, maar je vraagt je af of ze niet eigenlijk in de kelderbar hadden moeten staan. Hoe dan ook, de muziek lijdt er niet onder. The Afterveins speelt vooral muziek van zijn nieuwe plaat Showers, waar ze naar eigen zeggen lang aan gewerkt hebben en erg trots op zijn.
Hoewel sommige nummers wel enigszins generieke garagerock zijn, zitten er ook een paar juweeltjes tussen. Het zo droog getitelde Wanking In The Shower is een geweldig nummer, met bedwelmende en meeslepende herhalingen die wel wat aan Deerhunter's Desire Lines doen denken. Wet, ook een heerlijk nummer en niet voor niets gekozen als single, klinkt dan weer bijna alsof het een b-side had kunnen zijn van The War On Drugs' Future Weather. Of misschien niet eens een b-side maar gewoon vóór op de plaat, want de kwaliteit doet er absoluut niet voor onder.
Geen bruisend, zweet-van-het-plafond-optreden misschien, maar er is duidelijk genoeg potentie en kwaliteit bij The Afterveins. Misschien over een tijdje een reprise, en dan wél met volle kracht? Laten we het hopen.