Grunnsonic 2015 mag geopend worden door Vikings in Tibet in de Warhol. Door problemen tijdens het soundchecken begint de band tien minuten later dan gepland, maar zodra het eerste nummer wordt ingezet verandert het chaotische podium in een zweverige droom. De heldere gitaren en harmonieuze samenzang creëren een perfecte relaxte sfeer in een volle Warhol. Helaas heeft de band van vijf man sterk na het openingsnummer nog steeds te kampen met geluidsproblemen, waardoor frontman Jeppe Gooskens nauwelijks de tijd kan nemen om het publiek welkom te heten. De band weet naderhand gelukkig de draad weer op te pakken en de aandacht van het publiek te trekken. De postrockers maken het optreden spannend door hun opmerkelijke afwisseling van hun nummers: van kalm en relaxed naar pittig en energiek, en weer terug. De ietwat hese stem van de leadzanger, gecombineerd met liedjes over luchtkastelen en de opbouwende instrumentale climax, blijkt het recept te zijn voor een prachtig optreden. Een beetje van Sigur Rós, een beetje van Real Estate en een hoop van Vikings in Tibet maakt een gevarieerd en dynamisch optreden.

Gelukkig voor het publiek is de avond na Fenn nog niet afgelopen, want vijf mannen en vijf instrumenten staan klaar om dag één van Grunnsonic in de Warhol af te mogen sluiten. De grotendeels instrumentale band North to the Night bestaat pas een jaar, maar maakt zulke bijzondere muziek dat er nauwelijks een genre aan te hangen is. Waar postrock en postpunk nog het meest in de buurt komen, omvat deze beschrijving nog steeds niet alle muzikale aspecten van North to the Night. Karakteristiek aan de muziek is dat alle nummers vol betekenis zitten. Zo worden er door middel van spoken-word samples inzichten aan de nummers toegevoegd, en dan met name politieke inzichten. Er wordt naar eigen zeggen namelijk al te veel nietszeggende, vlakke muziek gemaakt, en daar brengt North to the Night verandering in. De meeste nummers zijn lang en duren zo’n tien minuten, maar door de afwisseling tussen rustige en heftigere stukken blijven de nummers interessant om naar te luisteren en komt er daadwerkelijk een boodschap binnen. De band speelt gecontroleerd maar niet statisch, waardoor het pure van de band naar boven komt; je weet dat de set niet ingestudeerd is. De gitaargeluiden komen soms op zo’n mooie manier binnen dat je je bijna in een trip waant. De avond in de Warhol was al bijzonder maar North to the Night maakte het wonderbaarlijk. De vraag is of de donderdag en de vrijdag deze avond weten te overtreffen.