ESNS15: Zwijmelen met Sascha Elisah en I Took Your Name

Singer-songwriters vullen bovenzaal van The Crown

Tekst: Lilian Zielstra Foto's: Jan Lenting ,

Op de tweede avond van Eurosonic bezoeken we The Crown aan het Gedempte Zuiderdiep. Het café stroomt vol met mensen, die allen komen voor een avond mooie muziek. Voor vanavond staan singer-songwriters Sascha Elisah en I Took Your Name geprogrammeerd. Met hun dromerige muziek brengen ze het publiek in vervoering en worden er misschien wat mensen verliefd.

Het is in The Crown beneden niet heel druk, maar wie de trap op gaat, ziet dat de bovenzaal al helemaal vol staat. Sascha Elisah staat voor het publiek, mutsje op haar hoofd en gitaar in de aanslag. Wanneer ze begint te spelen, en vooral te zingen, wordt het algauw stil. Ze speelt breekbare muziek, waarbij de teksten allemaal afkomstig lijken te zijn van persoonlijke ervaringen. Het gros van de liedjes leidt ze dan ook in met het verhaal dat bij het liedje hoort.

Zo zegt ze bijvoorbeeld: “Eerder wist ik niet hoe het was om iemand te missen. Dit liedje gaat daarover”, of “ik zeg altijd wat in me opkomt, maar dat is niet altijd goed. Dit is Words”. Ze begint te spelen en de jongens kijken een beetje verliefd. Haar muziek past goed bij de intieme setting die The Crown heeft, ze zingt lief en breekbaar. Het gitaarspel is vrij simpel, waardoor je aandacht als vanzelf meer naar haar stemgeluid en haar teksten gaan. Het mooist zijn de liedjes waarbij haar stem wat feller wordt, zoals I Wish You Were Here. Met haar stem weet ze te boeien, maar wat meer variatie in haar gitaarspel zou haar niet misstaan. Inmiddels is het nog voller geworden in de zaal en mensen staan schouder aan schouder te luisteren.

Wanneer ze bijna aan het einde van haar set is beland, vertelt Sascha Elisah dat ze een nieuwtje heeft. Ze gaat een single opnemen met het Groninger Museum, daarop komen twee van haar nummers staan en mensen uit het publiek maken kans op die single. Ze laat een lijst rondgaan waarop mensen zich kunnen intekenen, waarna de single wordt verloot. De lijst komt bijna vol te staan. Daarna komen de twee beste liedjes van de hele set: The Last One en Heading For L.A. Net wanneer de aandacht begint te verslappen, knalt ze er nog twee prachtige nummers uit en dat doet ze goed.

Dan valt er een gat van een uur in het programma; tussen tien en elf is er niets te doen. Het publiek van Sascha Elisah blijft nog even rondhangen en drinkt nog een biertje, maar gaat algauw ergens anders heen waar wel muziek is. In dit uur was best ruimte geweest voor een derde artiest, in plaats van een lange pauze. Chris van de Ploeg, alias I Took Your Name, gaat alvast maar soundchecken. Gelukkig heeft hij om elf uur wel weer publiek, maar helaas is het niet zo vol als bij Sascha Elisah.

I Took Your Name begint met het beeldschone nummer Sea of Infantry. Het akkoordenschema van het nummer is prachtig, er zit een klein riedeltje in het nummer waar de rillingen van over je rug gaan lopen. Chris heeft zijn ogen dicht terwijl hij speelt, hij zingt dromerig en ditmaal zijn het de dames in het publiek die een beetje verliefd kijken.

Ook hij heeft nieuws: in maart brengt hij een split-single uit, en hij heeft nieuwe liedjes opgenomen met Harmen Ridderbos van Town of Saints. Dan pakt hij zijn elektrisch gitaar en begint met het volgende nummer: You Faded Like A Star On The Late Show. Hij berispt iemand in het publiek die door zijn muziek praat: “Hé! Ssst!” Daarna zingt hij verder met zachte stem. I Took Your Name legt veel gevoel in zijn muziek, ook is hij een vaardig gitarist. Al zijn nummers hebben bijzondere akkoordenschema’s, waardoor het blijft boeien. Verder is hij een charmante verschijning op het podium; niet alleen tijdens het spelen, maar ook in de plagerijtjes die hij tussendoor met het publiek heeft (“Ik zou een goede mop moeten vertellen. Hoe noemen ze Peppie en Kokkie in Duitsland? Peppie und Kokkie.”).

Het laatste nummer dat I Took Your Name speelt, is Watershed. Nadien bedankt hij zijn publiek, dat hem een gul applaus geeft. De nacht is nog jong en ze vertrekken naar een andere kroeg, een ander podium. Maar in The Crown hadden ze een mooie avond, vol zwijmelende mensen en fijne gitaarmuziek.