Op hetzelfde moment staat er vanavond in Vera ook een stonerrock-band te spelen, namelijk Wallace van Born. Mede door deze tegenprogrammering is de kleine zaal in Simplon nagenoeg leeg. Er staat zes man als publiek en dit lijken vrienden van de band te zijn. Dat Nevelia vorig jaar Battle of The Bands heeft gewonnen is erg moeilijk voor te stellen. De zanger heeft niet echt een aangename stem en de teksten zijn ook vrij simpel. Maar wat het meeste opvalt is dat ze allesbehalve strak zijn, wat ze nu wordt vergeven omdat het om punk gaat. Men speelt gepassioneerd, in dit geval klinkt het echter gewoon nergens naar. Hier en daar speelt de bassist in een andere toonsoort. Tijdens het laatste nummer probeert de band nog enigszins haar best te doen, maar het mag niet meer baten. Of het nu aan de lege zaal ligt of aan het gebrek aan talent, het optreden van Nevelia lijkt wel een slechte oefensessie.

De opbouw van de nummers is veelal hetzelfde: gitarist Francesco begint, waarop de rest later invalt. Hierdoor krijgt het geheel een bombastisch effect. Bij stonerrock is de basis erg belangrijk en die is sterk bij Ministry of Mudd. Zo nu en dan schoten ze er wat in door, wat ligt aan hun enthousiasme en hen vergeven wordt. Vooral gitarist Francesco maakt een enorme indruk, hij is echt de ster van de avond. Zelfs zanger Ramon kijkt soms vol bewondering, lijkt het. Het feit dat ze toch interactie proberen te krijgen met de paar mensen in de zaal siert de heren ook wel weer. Op de een of andere manier is Ministry of Mudd enigszins over het hoofd gezien, en onterecht. Een lege zaal verdienen ze niet.