Meatbodies is misschien nog een onbekende band, maar frontman Chad Ubovich is zeker geen nieuw gezicht voor de oplettende concertganger. Hij zat bij Ty Segall en Mikal Cronin in de band en zorgde bij Fuzz voor de gierende gitaarsolo’s en verwoestende riffs. Vervolgens deden Segall en de frontman van de Amerikaanse band Wand op hun beurt weer mee op het album van Meatbodies. Tot slot was Chad ook nog lid van Vera-favoriet Together Pangea, dat toen nog gewoon Pangea was.
Indrukwekkend Meatbodies kan prima op eigen benen staan
Chad Ubovich nu eens met eigen band in de spotlights
Vorig jaar was daar opeens het titelloze debuut van het Amerikaanse Meatbodies op kwaliteitslabel In The Red. Deze heerlijke plaat wist vele jaarlijstjes te halen. In Vera zijn dit soort garagebandjes altijd welkom en Meatbodies laat zien waarom.
Na vele jaren touren onder de naam van anderen vindt Ubovich het nu wel eens tijd om zelf op de voorgrond te treden. De link met eerdergenoemde bands is muzikaal gezien snel gelegd, hoewel het minder catchy is dan Mikal Cronin’s muziek en wat harder dan het gemiddelde nummer van Ty Segall. De loodzware riffs in sommige nummers zouden bij een metalband niet misstaan, maar het liedje wordt nooit uit het oog verloren. Knap is ook hoe gedurende het hele album het tempo ongekend hoog ligt en de ene na de andere technisch lastige passage moeiteloos wordt gespeeld.
Er waren wat extra acties voor nodig (bezoekers van Together Pangea kregen een gratis kaartje voor Meatbodies), maar dat werpt dan ook zijn vruchten af: een goed volle Vera staat te wachten op de vier Amerikanen die hier hun eerste Europese concert spelen. Al vanaf de eerste riff zie je bij veel mensen in de zaal een voldane grijns op het gezicht. Meatbodies slaat, mede door het prima geluid en stevige volume, in als een bom. Wat volgt is een dwarsdoorsnede van de nummers van de debuutplaat. Stevige nummers als Tremmors en The Master doen het live een stuk beter dan op plaat, terwijl de nummers met iets meer ‘lucht’ als Wahoo en Mountain eigenlijk gewoon belachelijk goed gespeeld worden.
Waar Together Pangea vorige week ietwat tegenviel, valt vanavond bij Meatbodies alles op zijn plaats. De band is verrassend goed op elkaar ingespeeld en heeft er zichtbaar zin in. Het publiek moet even opwarmen maar gaat halverwege het concert ook definitief overstag met een pit en crowdsurfers. Een toegift kan dan ook niet uitblijven, zelfs als ze al hun nummers al hebben gespeeld. De lacherige cover van Tom Petty's Free Fallin' had misschien niet gehoeven, maar vormt wel een vrolijke noot als afsluiter van een heerlijk concert. Dat na afloop zo ongeveer de halve Vera met een LP onder de arm loopt zegt genoeg.