#NZON15 Pretherrie en donkere synthpop in Vera container

Gevarieerd aanbod van Vera Downstage

Tekst: Robert Haan Foto's: Jan Westerhof ,

Na vijf dagen wishfulmusic was het dinsdag de beurt aan de mensen van Vera Downstage om de programmering in de muziekcontainer aan de Leliesingel te verzorgen. Tot en met 29 augustus staan daar vijftien bands van het karakter zoals we dat van de kelder aan de Oosterstraat kennen. Dinsdag was het de eer aan Idiott Smith, Lezboys en Karawane om het spits af te bijten.

Zwaarmoedig en catchy

Van Roy Veenstra, groot Elliott Smith-fan, hoeven we geen vrolijke liedjes te verwachten. Samen met Karel Hendriks van Santa Fé trapt hij als Idiott Smith de avond af in de container. De toon is gelijk gezet. De nummers zijn opgebouwd uit mooie dromerige melancholieke synths en voorzien van catchy elektronische drums. De ritmes zorgen ervoor dat het publiek op de maat meeknikt, terwijl een aantal mensen met gesloten ogen de keyboardmelodieën aanhoort. Het is echter vooral de zang die de toehoorders uiteindelijk in vervoering brengt. Met teksten als I'm a fool, I don't want you to judge me komt die zang duidelijk over en gaat samen met de muziek behoorlijk tot de verbeelding spreken. Zeer overtuigend. Veenstras stem is vergelijkbaar met die van Devon Welsh van Majical Cloudz en John Maus, en past goed bij de muziek die de twee Groningse muzikanten vanavond ten gehore brengen. Nadat hij solo heeft afgesloten met Miss Misery van Elliott Smith, stapt het publiek ten slotte tevreden de container uit.

Rammelrock met een grijns

Na het ingetogen begin van Idiott Smith gaan de bankjes in de container aan de kant voor de rammelrock van Lezboys. Ondanks het feit dat de band nog maar twee keer eerder op heeft getreden, staat de container bij beide sessies goed vol. De stijl mag duidelijk zijn: garagepunk met een hoop onbezonnenheid. Denk aan bands als Dead Moon en Parquet Courts. De nummers zitten goed in elkaar en worden strak gespeeld. Lezboys weet de luisteraar te boeien. De zang heeft nog wat verdere ontwikkeling nodig, maar aangezien dit pas het derde optreden is kunnen we zeker nog leuke dingen van Lezboys verwachten. Er zit genoeg potentie in de nummers en als luisteraar ben je benieuwd hoe de band over een half jaar zal klinken. 

Muur van gitaarmelodie

Na het kabaal van Lezboys is het aan Karawane om de avond af te sluiten. Normaal gesproken een voltallige band, maar vanavond voor de gelegenheid een tweemansformatie. De vermindering van het aantal bandleden doet echter geen afbreuk aan de muziek. Zanger Anne Caesar van Wieren en gitarist Jorrit Westerhof zijn naadloos op elkaar ingespeeld. Samen creëren ze een vol geluid, ondanks het feit ze enkel twee gitaren bij zich hebben. De zang is net als bij Idiott Smith erg sterk, maar de muziek klinkt wat opgewekter. Als duo brengt Karawane de kern van de liedjes duidelijker naar voren dan in de volledige bezetting en dat maakt indruk. Een sfeervolle afsluiter van een gevarieerde avond in de Vera muziekcontainer op Noorderzon. 

Tot en met zaterdag zijn er nog concerten in container van Vera op Noorderzon. Diezelfde zaterdagavond is er een afterparty in de Vera kelderbar.