Enthousiast en energiek Audacity vrolijk vermaak in Vera

Maar veel goede nummers ontbreken helaas

Tekst: Wymer Praamstra Foto's: Harold Zijp ,

Dat Burger Records inmiddels één van de grootste spelers in de garage-scene is, is misschien wel mede te danken aan Audacity. De tweede release, na de release van het bandje van de Burger-eigenaren zelf, kwam op hun naam te staan. Sinds dit eerste teken van leven in 2007 hebben de mannen een stroom aan EP’s en drie LP’s uitgebracht. Vanavond zijn ze voor het eerst in Vera.

Waar de band als nogal lo-fi garagepunkbandje begon, is de laatste jaren een richting ingeslagen naar wat meer zomerse garagepop. Ongetwijfeld beïnvloed door het bizar grote aanbod aan veelal vrolijke garage, pop en punk wat op ‘hun’ Burger Records is uitgekomen. De laatste twee platen zorgden, misschien mede door de stijgende populariteit van het genre, voor meer en meer aandacht voor Audacity. Ze zijn daardoor nu voor het eerst in Nederland en spelen er meteen een handvol shows, terwijl later dit jaar zelfs een tour door Japan op het programma staat.  

Hoewel de grotere aandacht voor melodie zijn vruchten afwerpt, zijn de vier alles behalve hun tomeloze energie verloren. Zo blijkt ook vanavond in Vera. Waar veel bandjes door het eindeloze touren nog wel eens met chagrijnige koppen op het podium staan, is dit bij Audacity alles behalve het geval. Opgewekt en zichtbaar blij om in Vera te spelen, ondanks de ietwat teleurstellende opkomst, knallen ze er direct lekker hard in. Het is een beetje vreemd dat voornamelijk wat onbekendere nummers worden gespeeld, maar misschien is dat wel nodig om de sleur van het avond aan avond dezelfde setlist spelen te voorkomen. Wat koprollen, een handstand en veel glimlachende gezichten in het publiek later beginnen de mannen de tweede helft van het optreden pas muzikaal echt lekker op stoom te komen.

Wat bekendere en ietwat hardere nummers van Mellow Cruisers en Butter Knife doen het aan de meer en meer meeknikkende hoofden en dansende mensen zichtbaar goed. Een cover van Lit’s My Own Worst Enemy is exemplarisch voor de instelling van de band. Als je maar plezier hebt in wat je speelt, dan maakt het niet uit dat het een nummer van, bediscussieerbaar, een van de slechtste bands ooit is. Audacity zorgt niet voor het concert van het jaar, maar zorgt er wel voor dat iedereen de zaal met een vrolijke kop verlaat.