Er klinkt een donker geluid, het podium is gehuld in mist. Frontman Henk Koorn, drummer Henk Jonkers en bassist Peter Konings komen het podium op en beginnen met een dromerig, loom nummer. Het is Airy, tevens het openingsnummer van de nieuwe plaat Show. Deze plaat verscheen in maart van dit jaar en heeft als thema 'nummer zeven'. Zeven dagen, zeven nachten in een week. Airy staat voor het begin van de dag, maar ook voor het begin van de show in Vera.
Hallo Venray geeft prachtige show weg in Vera
Publiek moet wel even wennen aan nieuwe nummers
Hallo Venray draait al een tijdje mee in de Nederlandse muziekwereld. Het is 25 jaar geleden dat hun eerste album, You Don’t Hit a Guy With Glasses On, uitkwam. We kunnen dus spreken van rockveteranen, maar wel rockveteranen die een beetje in de vergetelheid zijn geraakt. Wie denkt aan Hallo Venray, lijkt vooral te denken aan “vroeger”. De band speelt op zaterdagavond in Vera en laat zien dat hij tegenwoordig ook nog sterk in zijn schoenen staat.
Koorn verkondigt daarna: “We gaan veel nummers van het nieuwe album spelen.” Hij maakt zijn belofte waar: de set bestaat uit veertien nummers, waarvan er elf afkomstig zijn van Show. Het zijn sterke nummers, maar het publiek lijkt zich er in eerste instantie geen raad mee te weten. Een groot gedeelte komt waarschijnlijk voor het oudere werk en moet nog overtuigd worden.
En dat terwijl het nieuwe werk zo goed is. De vergelijking is al vaak gemaakt, maar Koorns zang is een mengeling van Neil Young en Lou Reed. Zijn gitaarwerk is veelzijdig, maar lijkt met name geïnspireerd te zijn door de postpunk van de jaren tachtig. Jonkers is een magnifieke drummer, hij zit superstrak op de maat, doet de achtergrondzang én vermaakt het publiek met zijn bevlogen performance. Bassist Konings is rustiger en minder duidelijk aanwezig. Dat is niet storend, hij speelt met veel vaardigheid. Opvallend aan de nummers van Hallo Venray is de dynamische opbouw - net wanneer je denkt dat je het begrijpt, gaat het een andere kant op. Het blijft spannend.
De uitvoering van Prince’s Controversy is een voorbeeld van zo’n sterk nummer. Hallo Venray heeft er een slepend, bijna dreigend nummer van gemaakt. De opbouw van langzaam naar losgaan is subliem. Durven we het te zeggen – beter dan het origineel? Een ander voorbeeld is Simple. Het is een licht en dansbaar nummer. Het is het zesde nummer dat Hallo Venray speelt en pas hier komt het publiek een beetje in de stemming. Het feestje komt los, het publiek is overtuigd en begint te dansen.
De toeschouwers hebben de smaak net te pakken wanneer de band het podium verlaat. Dus vragen ze om een toegift en die krijgen ze: vijf oudere nummers, waaronder Jungle Town uit 1989. Na het laatste nummer gaat het drietal weer af. Ze worden teruggeroepen voor een tweede toegift. En die krijgt het publiek ook. Hallo Venray speelt nog twee nummers, waaronder Las Vegas uit 1991.
Uiteindelijk speelt de band meer dan anderhalf uur: elf nieuwe nummers, tien oude nummers. Het is een gebalanceerde show met intelligente muziek. Mensen die voor ‘vroeger’ zijn gekomen zijn niet teleurgesteld. Tegelijkertijd is duidelijk dat Show een grandioze plaat is, en dat Hallo Venray meer is dan alleen jeugdsentiment.