Voorprogramma Magnetic Spacemen is een garagerock-/punkformatie uit het Overijsselse Tuk. Eind oktober bracht het trio debuut-EP Baby Doll uit en doet nu een kleine tour langs vier steden in Nederland. Hoewel de heren nog erg jong ogen, knalt de band er vanaf de eerste seconde met een krachtig volwassen geluid in. Invloeden van helden als Ramones, The Who en The Hives zijn herkenbaar in meerdere van hun nummers, waaronder Too Late en I Don't Wanna Grow Up. Dit wordt nog duidelijker als de band vroeg in de set hun versie van Beat On The Brat inzet. Later volgt nog een cover van Surfin' Bird; oorspronkelijk van The Thrashmen maar tevens uitgevoerd door o.a. Ramones.

Het niveau van eerdergenoemde inspiratiebronnen halen de mannen niet, daarvoor is het te slordig. Desondanks is de uitvoering best vermakelijk. Ook het eigen materiaal klinkt aanstekelijk en zorgt voor veel beweging in de zaal. Tijdens het optreden raast het gezelschap als speelse jonge honden met tomeloze energie over het podium. Frontman Sam Pols springt tot twee keer toe van het podium af, waarna hij liggend op de vloer rondjes draait en ondertussen zijn bas nog tracht te bespelen. Ook de box-opstellingen aan de zijkant blijven niet ongemoeid. Zowel Pols als gitarist Erwin Wuite klimmen aan weerszijden op de opstelling om er daarna zo 'stoer' mogelijk een sprong naar beneden te maken. Trucjes die de band niet nodig heeft, maar her en der wel een glimlach oproepen.

Daarnaast laten de outfits, weelderige krullen en verleidelijke poses van Suys en bassiste Bonnie Buitrago ongetwijfeld ook menig mannenhart sneller kloppen. Mannen staan als kwijlende honden voor het podium. De twee dames, en vooral het tot aan de navel reikende decolleté van Suys, zijn tevens het mikpunt van menig smartphonefoto. De leadgitariste weet echter niet alleen met haar uiterlijk de juiste snaren te raken, ze staat ook bekend om haar gitaarskills. Zelfs wanneer ze aan het eind van de set haar Fender achter haar hoofd houdt, kan ze 'm nog bespelen.

Toch is het een typisch avondje rock-'n-roll. Is het niet door de muziek en de outfits, dan is het wel door het verspilde bier. Halflege plastic bekers vliegen over het publiek heen om op de hoofden van de bezoekers neer te komen. Cartwright leegt zijn flesje tijdens de voorstelronde door deze boven zijn eigen hoofd leeg te laten lopen. Zijn wederhelft neemt na het optreden een grote slok uit haar flesje om die als een draak over het publiek weer uit te spuwen. Al met al een memorabele avond.