Het voorprogramma van Azier en Hunt wordt verzorgd door een goede vriend van Azier: de Franse muzikant en producer TEPR. Terwijl Vera langzaam volloopt mixt TEPR het ene lekkere nummer in de volgende. Het publiek wordt goed opgewarmd tijdens de eerste biertjes, en kletst nog wat terwijl er al een paar voetjes van de vloer gaan. Vooral leuk is het feit dat TEPR zijn panel naar het publiek gericht heeft en je precies kan zien welk blauw toetsje rood wordt tijdens aanraking. De geluiden die eruit komen zijn catchy en na een kort halfuurtje is Vera klaargestoomd voor de volgende elektronische act.
Enthousiaste Thomas Azier krijgt Vera vol
Dit is waar je als artiest op hoopt als je je debuutalbum presenteert
Hylas, het debuutalbum van de Friese Thomas Azier, is nog maar twee maanden uit. Desondanks trekt de jongen al volle zalen. Ook Vera krijgt hij vol, maar niet in zijn eentje. Goede vriend Robin Hunt staat hem bij op het podium en levert een grote bijdrage. Samen staan ze als jonge hondjes met kwispelende staartjes muziek te maken. De overgave is volledig, en het lijkt alsof Azier zijn eigen succes niet kan bevatten. Daardoor is hij gelukkig ook alles behalve arrogant en wint hij het publiek gemakkelijk voor zich.
Opwarming
Wereldreis
Dat is ook waar het publiek op wachtte: het optreden van Thomas Azier. Na zijn emigratie van Leeuwarden naar Berlijn heeft het vijf jaar geduurd voordat hij weer terug was. Maar nu staat hij met een album op het podium in Vera. Eindelijk weer dicht bij huis, want ook na de albumrelease was een thuis ver te zoeken voor Azier. Zijn tour ging van Frankrijk naar Groot Brittannië en zelfs Roemenië. “Ik ben eindelijk weer dicht bij huis na de afgelopen dagen”, zegt hij dan ook dankbaar. Zo te horen heeft hij er zin in en vanaf het eerste moment gaan Azier en Hunt volledig op in hun muziek. Azier maakt meteen de inmiddels bekende handbewegingen (theatraal en dramatisch), die perfect passen bij de elektronische popmuziek die hij maakt.
Goede formule
Vervolgens komen vrijwel alle nummers van het album voorbij en valt op dat al veel mensen kunnen meezingen. Gelijk bij het eerste nummer dat op Hylas staat, Shadow Of The Sun, wordt er hard geklapt en zelfs al gefloten. Dit gaat bij elk nummer zo door. Wat dat betreft zijn Aziers nummers allemaal op dezelfde krachtige manier opgebouwd: pakkend intro, goed refrein of ‘oh-oh/ah-ah’s die zorgen voor een hoog popgehalte, en elektronische beats die voor dansbaarheid zorgen. En dat werkt. De ogenschijnlijk nog jonge jongens doen steeds meer ervaring op en zetten een goede show neer. Ook de lichteffecten en het artwork dat geprojecteerd wordt, geven extra dimensie en sfeer.
Samen springen
Het is te horen dat Azier en Hunt de grenzen van elektronische muziek hebben opgezocht, maar ze moeten oppassen dat hetgene waarmee ze geëxperimenteerd hebben niet te gesmeerd gaat klinken. Desondanks gaat het publiek uit haar dak en wordt er hard meegeschreeuwd met onder andere Ghostcity: "We are the only ones alive in this town". Deze saamhorigheid is sterk aanwezig en zorgt voor eenheid in het publiek. Waarom zou je willen comazuipen op het 400 jaar RUG-gala als je vol levensvreugde kan springen op de geluiden van Thomas Azier? De meeste mensen in Vera weten daar het antwoord wel op!