In het voorprogramma staat de uit Rotterdam afkomstige singer-songwriter Mark Lotterman. Zijn doorleefde stem doet denken aan Johnny Cash en, voor wie thuis is in de Groningse muziekscene, Hans Hanneman. De teksten in zijn nummers zijn een verhaal op zich. Zo solliciteert hij voor een plek bij The Rolling Stones (al had hij om de sollicitatie te laten slagen dit weekend beter in Landgraaf kunnen zijn), vertelt hij over zijn drie beste kleine vrienden, en vertelt hij in Indie over zijn hond én het genre.
Tussendoor maakt Lotterman veel grapjes gevuld met zelfspot. Wellicht zelfs iets teveel, aangezien hij zich steeds verontschuldigt omdat hij niet Sivert Høyem is. Het lijkt de singer-songwriter te ontgaan dat hij de Kleine Zaal van de Oosterpoort in zijn eentje ook stil krijgt: het publiek waardeert hem en komt niet alleen maar voor de hoofdact. I Miss You klinkt zo gevoelig dat het publiek niets anders kan doen dan luisteren naar de zware, warme stem en emotionele tekst.
Sivert Høyem geeft majestueus optreden in De Oosterpoort
Publiek waardeert voormalig frontman maar draagt Madrugada in het hart
Sivert Høyem begon zijn muzikale carrière in 1993 met de Noorse rockband Madrugada. Toen gitarist en liedjesschrijver Robert Buras in 2007 overleed, besloten de resterende bandleden om het laatste album - waarvan de meeste gitaartracks al waren opgenomen - af te maken. In januari 2008 kwam dit - naar de band genaamde - Madrugada uit en volgde er nog een afscheidstour ter ere van de overleden gitarist. Sindsdien heeft Høyem met The Volunteers, maar voornamelijk ook veel solo gespeeld. Onder zijn eigen naam bracht hij Ladies and Gentlemen of the Opposition, Moon Landing, Long Slow Distance en het recente Endless Love uit. Ter ere van dat laatste album staat Høyem op 6 juni in De Oosterpoort.
Anders is het optreden van Sivert Høyem, die in het gezelschap verkeert van vijf bandleden. Doordat Høyem een diepe, warme en tegelijkertijd vrij typerende stem heeft, doet het solomateriaal ook erg veel aan de muziek van Madrugada denken. Vooral de nummers van het laatste album zitten vol met invloeden van de voormalige band. Verder is de set echter wel afwisselend met rustigere en ietwat steverige nummers, wat allebei zijn eigen charme heeft. Hoewel Høyem op gang moet komen, zorgen uiteindelijk zowel de minimalistischere nummers als het materiaal waar veel bombarie bij gepaard gaat voor kippenvel.
Toch is duidelijk dat het merendeel van het publiek de zanger nog kent uit het Madrugada-tijdperk. Wanneer nummers als What's On Your Mind, Look Away Lucifer en The Kids Are On High Street ingezet worden, klinkt er elke keer enthousiast gejuich, gefluit en applaus uit de zaal. Toegegeven, die nummers zijn ook het krachtigst. Toch beschikt Høyem zelf ook over een aantal parels.
Tegen het einde van het optreden kondigt de Noor het zogenaamde laatste nummer aan, waarna hij zegt: "We'll pretend to leave. We're all pro's. We know the drill." Toch laat hij het publiek even in het ongewisse: het duurt heel lang voordat het gezelschap terugkeert. Maar uiteindelijk zorgt hij nog voor een spetterende toegift als ook Majesty voorbij komt.