Komt deze band uit ons eigen land? Jazeker! Hoewel de bandnaam afstamt van een Zweedse rivier, is dit duo ontstaan in onze hoofdstad. Tijdens hun liveoptreden staan op het podium echter vier man. Hoewel de vier muzikanten om 21:00 zouden beginnen, vangt het optreden pas aan om kwart over. Blijkbaar verruilen de meeste mensen liever niet het warme terras in de zon voor een donkere, maar zeer warme zaal in Vera. Echter, de mensen die er zijn schuiven flink naar voren en gaan volledig op in de muziek. Met twee drummers die beiden vooraan het podium zijn opgesteld kom je als luisteraar al snel in een hypnose. De stem van zangeres Leine zweeft daar overheen als een krachtige wind die om je oren suist. Doordat er tussen de nummers door geen woord gezegd wordt door de band, ga je toch weer twijfelen of deze formatie wel uit ons kikkerlandje komt. Maar als drummer Finn Kruijning (Moss) het laatste nummer aankondigt en het publiek teleurgesteld reageert, komt daar de bevestiging: “Volgende keer meer.” Laten we hopen dat die volgende keer snel komt.
Eerste editie van Eyes Wide Shut: een passender naam bestaat niet
Melancholische muziek die je meeneemt naar een andere wereld
Op een zomerse vrijdagavond vindt de eerste editie van een klein nieuw festival plaats in Vera, genaamd Eyes Wide Shut. Organisator Rosan Rozema, bekend als voormalig zangeres en gitariste van The Future’s Dust, heeft drie Amsterdamse bands naar het noorden laten komen om het publiek van Vera te betoveren. Dat de bands daartoe in staat zijn wordt al snel duidelijk. Alleen zijn er helaas weinig mensen om muzikale toverkracht op uit te oefenen.
Klarälven
Änimal
Van de grote zaal verplaatst het publiek zich naar de kleine, lage kelderbar van Vera. Een lichtslang is over de achterwand in een regenboogvorm opgehangen en lijkt voor de tweede band van deze avond gemaakt te zijn. Eveneens een duo, eveneens live net iets anders: een drummer erbij. De drummer wordt vol belicht aan de linkerzijde van de regenboog, pianist Martin van der Heide zit aan de donkere rechterzijde en aan de top van de parabool staat Fokke de Wit. De muziek gaat alle kanten op: ingetogen met piano, uitbreken met drum en nog een stap verder met de beats ingezet door De Wit. Als blijkt dat deze ook nog beschikt over een hoge stem en vervolgens een basgitaar om zijn nek hangt, heeft Vera gezien dat dit duo veel in zijn macht heeft. Ondanks dat het natuurlijk een kunst is om zo’n strakke elektronische set in combinatie met instrumenten neer te zetten, zouden de vocalen wel iets krachtiger mogen en de beats iets meer mogen knallen; de grens wordt nog niet opgezocht.
Bird On The Wire
Weer terug in de grote zaal is het publiek met een tiental gegroeid voor de laatste band: Bird on the Wire. Drie vrouwen die kracht uitstralen betreden het podium en geven een ijzersterk concert. Vera veert mee op de beat van drumster Nina de Jong en wordt meegezogen in de prachtige luisterliedjes. Het mystieke karakter van de melancholische indie-folk zorgt ervoor dat je je ogen wil sluiten en de dromerige stem van Rosa Ronsdorf neemt je mee naar een fantasiewereld hier ver vandaan. Er is wederom niks Nederlands te vinden in deze act met psychedelische toetsen van Aino Vehmasto: met je ogen dicht heb je eerder het gevoel dat je in Los Angeles naar Warpaint staat te luisteren.
Rosan Rozema laat met deze avond zien dat ze oog, en vooral oor, heeft voor aanstormend talent van eigen bodem. De vrijdagavond in Vera heeft een nieuwe invulling en kan uitgroeien tot iets moois. Het bezoekersaantal wijten we maar aan het weer en de vakantie, want de avond zelf zat goed in elkaar. En voor de liefhebber gaat het nog even door: The New Crimewave (Blackbox Red-duo Eva en Stefan die als DJ fungeren) draait in de kelderbar feestelijke plaatjes voor Veragangers die nog even met de voetjes van de vloer willen.
Eyes Wide Shut is een festival dat precies doet waar het voor staat: Doe je ogen dicht. Vera vaart wel. Je hoeft alleen mee te deinen op de golven van het water.