De kleine zaal is nog lang niet vol als het voorprogramma het podium betreedt. De Belgische tweemansformatie Amatorski verzorgt de achtergrondmuziek voor de nog pratende mensen in De Oosterpoort. Een enkeling staat aan de rand van het podium intens te genieten. Want dat kan zeker bij de muziek van Amatorski: genieten en wegdromen. Een goede opwarmer is de act van dit duo zeker, maar het is geen optreden dat je lang bij zal blijven. Hopelijk zorgt het net uitgekomen album From Clay To Figures voor meer solo-optredens, want de band verdient zeker een kans om te groeien.

De kleine zaal is nog steeds niet gevuld als vier jonge en pittige vrouwen het podium opkomen. Het publiek dat er is stormt naar voren om dicht bij de dames van Warpaint te komen. Deze powervrouwen starten met het intro van het laatst uitgebrachte album dat meteen aanslaat. Dit nieuwe album is op zichzelf al sterk, maar komt nog krachtiger uit de verf op de planken. De meiden staan dan ook als een stevige formatie te spelen en trekken iedereen met zich mee. Het optreden straalt professionaliteit uit: er wordt strak gespeeld en het artwork dat zich achter de lange haardossen bevindt, maakt een mooi geheel van het concert. De bezoekers gaan vanaf het eerste moment op in de muziek en laten de heupen langzaamaan sneller wiegen.

De sfeer in De Oosterpoort is perfect. De duistere en melancholische zang doet het goed op de rockende gitaren en felle drum. De temperatuur stijgt langzaam in de kleine zaal, maar bereikt het zwetende niveau niet. Het gehele optreden wordt er goed gespeeld en zuiver gezongen, maar tot een echt hoogtepunt komt het niet. De verwachting was dat de kleine zaal stampensvol zou zijn, waarbij plakkende lichamen tegen elkaar aan zouden zwiepen. Helaas is de zaal te leeg en blijft het optreden te braaf. Er zijn veel stille luisteraars die rustig blijven zitten en echt goed gedanst wordt er eigenlijk alleen als de band het voorstelt: “Feel free to get as wild as us tonight”, is de eerste uitgesproken zin. Wild wordt het echter niet.

Gelukkig genieten de echte fans wel volop. De zaal mag dan relatief leeg zijn, maar dat mag de pret niet drukken. De pauze tussen de verschillende nummers is minimaal en de live show is simpelweg perfect uitgevoerd. Na elk nummer wordt dan ook hard gejuicht en geklapt, waarna de luisteraar alweer in het volgende liedje getrokken wordt. Het huis staat in ieder geval al: de muzikale basis en het vermogen om een show neer te zetten lijkt vanzelfsprekend voor de Amerikanen. Ook de feestgangers zijn al binnen. Nu ontbreekt alleen dat extra likje verf nog. Want hier valt nóg meer uit te halen met een springende menigte.