Als voorprogramma is het Nederlandse A Liquid Landscape uitgenodigd. Ze zijn bezig aan hun tweede album en hebben al eens in het voorprogramma van Riverside en Anathema gestaan. “We willen graag wat dingetjes uitproberen als jullie dat goed vinden”, aldus de frontman. Gedurende een half uur spelen ze een typische progressive rockset aan elkaar met lange nummers die van stevig naar rustig op en neer deinzen. De mooie, heldere stem van de zanger boeit de toeschouwer. Zodra de band plaats wil maken voor de hoofdact van de avond, roepen de tientallen mensen om meer liedjes. Toch moeten ze het podium aan The Pineapple Thief laten.
Technische problemen, welke band heeft daar geen last van gehad tijdens een optreden? Zanger Bruce Soord grapt het weg en zegt dat het concert dan wel iets anders moetbeginnen dan gepland. Dit is dan misschien de verklaring dat het geheel niet gelijk losbarst. Het publiek kijkt de eerste paar nummers nog niet bepaald enthousiast naar de verrichtingen op het podium. Soord lijkt er ook in te moeten komen. Hier en daar klinkt zelfs een valse noot.
Langzaamaan krijgen de bandleden gelukkig de smaak te pakken. Zodra het prachtige Last Man Standing wordt ingezet, waarbij je jezelf bij een concert van Elbow waant, is het publiek helemaal aanwezig. Verschillende mensen hebben een T-shirt van de band aan met daarop de titel van het in 2012 uitgekomen album All The Wars. Ze leven op zodra een nummer van dit album voorbijkomt.
Burning Pieces is de opening van diezelfde cd en lijkt geïnspireerd op Muse. Soord probeert af en toe te hard Matthew Bellamy’s stem te imiteren, wat een slecht idee is aangezien hij niet dezelfde zangkwaliteiten heeft als de Muse frontman. Titelsong All The Wars is een schitterend nummer dat ze middenin de setlist spelen, maar zou zo passen binnen het repertoire van een echte Britpopband. Reaching Out heeft daarentegen nog wel dat typische progressive rockgeluid in zich en is de perfecte afsluiter van de avond.
The Pineapple Thief is een andere weg ingeslagen met All The Wars en dat werd goed duidelijk gedurende de avond. Het viertal is lekker op elkaar ingespeeld en schotelt het publiek alles vol passie voor. De nieuwste muziek geeft een grotere variatie aan het optreden. Een ding is zeker: met het meest recente album zal de band meer nieuwe fans aantrekken. Door afstand te nemen van de progressive rock en richting de alternatieve, soms catchy indierock op te schuiven, is de muziek laagdrempeliger. Maar of de doorgewinterde fan nu blij is met de nieuwe muzikale wereld van The Pineapple Thief?