Vanuit de donkere zaal lijkt zij vanuit het niets te beginnen: singer-songwriter Sofie Letitre. Ze bracht afgelopen jaar haar album Back Were We Come From uit en speelt vanavond wat meer ingetogen werk: “Normaal gesproken staan we met zeven mensen op het podium. Nu met vier. Vandaar dat we nu de wat rustigere nummers spelen.” Ook met een bijna gehalveerde band weet Letitre een spannende sfeer te scheppen en het publiek te boeien.
Sofie Letitre laat zich o.a. inspireren door artiesten als Fiona Apple, Sia en Radiohead. Haar muziek klinkt intens en op sommige momenten zelfs zwaarmoedig. Hoewel de aandacht van het publiek prima vastgehouden wordt, dringt de vraag op hoe haar nummers zouden overkomen wanneer de voltallige band op het podium had gestaan. Zeker als Letitre aan het einde van haar optreden wat meer gas geeft, wordt duidelijk dat zij een uitbundige kant heeft en dat is een aangename afwisseling. Het maakt vooral nieuwsgierig naar meer...
Haar enthousiasme over de hoofdact steekt Letitre niet onder stoelen of banken: “Ik ga straks, net als jullie, van het optreden van Qeaux Qeaux Joans genieten. Ze is fantastisch.” Het publiek hoeft niet lang te wachten voordat Qeaux Qeaux Joans op het podium staat. De eerste indruk is meteen al intrigerend. Gewapend met opvallende lippenstift en een gezicht dat zelfvertrouwen uitstraalt, kijkt zij de menigte in.
Voor de kritische toehoorder die meer nodig heeft om zich te laten overtuigen, speelt Qeaux Qeaux Joans haar belangrijkste troef uit: haar prachtige doorleefde stem. Deze klinkt op sommige momenten bijna breekbaar, soms jazzy en vaak ook heerlijk rock. Al snel gaat de zaal mee in haar meeslepende muziek en de verschillende stemmingen die de band weet op te roepen. Tussendoor geeft Qeaux Qeaux Joans losjes wat aanwijzingen aan de bandleden, de techniek, maar ook aan de zaal: “Voor mij maakt het niet zoveel uit als mensen door een optreden praten, maar het is wat minder leuk voor mensen die rustig willen luisteren.”
Qeaux Qeaux Joans heeft vaker op een Gronings podium gestaan. Zo was zij afgelopen november al te horen op het Jonge Harten Festival. Toen haar album No Man's Land nog maar net uit was, werd zij gevraagd voor Noorderslag 2013. Vooral de laatste maanden lijkt het dus ontzettend hard te gaan, maar de band timmert al langer aan de weg. Of zoals Qeaux Qeaux Joans zelf lachend zegt: “Veel mensen denken nu dat we net bezig zijn, maar dat is niet waar. We doen dit al jaren.”
Hier staat een band met ervaring en deze ervaring wordt met veel bravoure ingezet. Het publiek mag op sommige momenten ongegeneerd meezingen, er worden willekeurige toeschouwers op het podium getrokken terwijl Qeaux Qeaux Joans zich in de zaal begeeft en iedereen gebarentaal leert, want: “Dat is handig voor Lowlands.” Na een toegift van één nummer -maar wel een lange (“We rekken de toegift gewoon een beetje uit”)- verlaat de band het podium.
Het publiek blijft in feeststemming achter op deze gekke avond waarbij melancholie en complete uitzinnigheid ontzettend dicht bij elkaar liggen. Hier wordt lang over nagepraat.