Cloud Nothings veroveren ook Groningen

Gehypte punkers hebben ‘iets’ bijzonders

Tekst: Wymer Praamstra ,

Ze doen al een paar jaar leuk mee in het punkcircuit, maar na het album Attack On Memory dat dit jaar uitkwam, ging het als een speer. Showcasefestival SXSW draaide dit jaar, naast Alabama Shakes, voornamelijk om deze jonge Amerikanen die met spectaculaire shows werden vergeleken met Nirvana in hun hoogtijdagen.

Een Groningse band op het hoofdpodium van Vera zien spelen heeft altijd iets extra’s, zeker als het om frisse nieuwe bandjes gaat. Wolvon heeft een heerlijke noise sound en een energie en speelplezier waar veel ‘grote’ bands wat van kunnen leren. Hoewel ze nog niet zo lang bezig zijn, maken ze ook in de rest van Nederland al naam en in Groningen behoren ze inmiddels tot graag geziene gasten op de podia. Het geluidssysteem heeft duidelijk moeit met de enorme feedback en totale chaos waar enkele nummers in uitmonden, maar het is een duidelijk visitekaartje wat de drie behaarde mannen afgeven. Heel vet dat ze de kans krijgen om zich voor een vol Vera te bewijzen.

Als Cloud Nothings beginnen, passen er niet heel veel bezoekers meer in Vera; de hype is ze van Austin tot in Groningen vooruitgesneld. Vier op het oog broodnuchtere jonge gasten die je op straat zo voorbij zou lopen, staan op het podium. En het begin van het concert is ook niet heel erg opwindend. De hele set bestaat vooral uit nummers van het nieuwste album. Logisch natuurlijk, maar het af en toe wat zeurderige van de band, iets wat vooral aan de stem van frontman Dylan Baldi ligt, komt vooral in het eerste gedeelte te veel naar voren. Als het epische prijsnummer Wasted Days wordt ingezet blijkt dat Cloud Nothings toch wel iets meer is dan het gemiddelde garagepunk bandje wat regelmatig in Vera te zien is. Het op plaat al 8 minuten durende nummer wordt nog verder uitgebouwd en krijgt een geniaal instrumentaal middenstuk.

Ondertussen is de eerste pit in de volle zaal al gestart. De agressievere nieuwe nummers doen hun werk en richting het eind gaan de remmen bij band en publiek helemaal los. Desalniettemin blijft het vreemd waar de plotselinge hype rond deze jongens vandaan komt. Ze hebben goede nummers, dat zeker. Ze hebben een soort agressie die opwindend is en waardoor ze verschillen van bijvoorbeeld bands als Black Lips en Jacuzzi Boys, maar toch is het niet iets heel onderscheidends wat ze vanavond laten zien. Toch trekken ze als één van de weinig punkbandjes een volle zaal en er zijn gegarandeerd amper mensen geweest die het niet heel goed vonden. Ze hebben ‘iets’ en mogen dat snel weer komen laten zien en horen, zeker samen met Wolvon.