In het voorprogramma van The Brian Jonestown Massacre staat de IJslandse shoegaze/psychedelica band The Third Sound. Deze band heeft geluk: ondanks dat het een vroege dinsdagavond is, zijn er al redelijk wat mensen aanwezig, meer dan bij een andere 'gewone' avond. De muziek die deze band speelt heeft elementen van shoegaze, maar ook een beetje van klinische new wave. De zang klinkt loom en koudbloedig, zoals je het eerder van een Scandinavische band verwacht, maar de gitaarriffs zijn lekker pakkend. De zanger zit ook in de shoegaze band Singapore Sling, waar Anton Newcombe vaker muzikanten voor collaboraties uithaalt.
Dan komt de hoofdact van vanavond op. Het is een volle bak op het podium; een stuk of acht bandleden, plus hun eigen geluidsman die gedurende het hele concert, achterin in een hoekje gitaren stemt. De band heeft zijn handen vol aan gitaren. Tijdens ieder nummer zijn er een stuk of vier in actie en soms moet zelfs de toetsenist met een akoestische gitaar bijspringen. Toch is de meest interessante verschijning de 'tambourine-man' in een vissersmutsje: Joel Gion. Gewapend met een paar maraca's en af en toe een tamboerijn, neemt hij de flamboyante positie in het midden van de podium met een nonchalante en quasi-verveelde houding. Af en toe zingt hij een stukje, maar het blijft vooral bij verveeld en 'arrogant' kijken.
Leadzanger Anton Newcombe blijft de hele tijd aan de linker zijkant staan. Met zijn gezicht naar de band toe, heeft hij weinig interactie met het publiek. De drummer is vooral met drummen bezig: enthousiast en lekker agressief. De enige die het niet al te serieus lijkt te nemen is een van de gitaristen: Frankie 'Teardrop' Emerson. Als een meisje in het publiek met gebaren om een glimlach vraagt, doet hij dat graag en welgemeend. De gitarist naast hem lijkt meer oog te hebben voor zijn effectpedaaltjes en wil niet gestoord worden.
De hele set klinkt upbeat en veel van de bezoekers bewegen mee met de muziek. De gelijkenis met The Dandy Warhols (de band waarmee TBMJ een “history” deelt) is er zeker, het zit voornamelijk in de manier waarop Anton Newcombe de akkoorden op zijn gitaar speelt. Er zijn nog wel een paar knipoogjes naar The Dandy Warhols, zoals een glimmende sticker van de band op de achterkant van Matt Hollywood's gitaar. Nog zo'n grappig moment: tijdens het zingen van een 'Pa-pa-pa'– bridge, zingt Frankie Emerson een 'Ooh-ooh-ooh' erbij die verdacht veel op die uit Bohemian like You lijkt. Dat is echter niet nieuw, TBJM heeft vaker samples van bijvoorbeeld The Dandy Warholes gebruikt.
The Brian Jonestown Massacre speelt lang -iets minder dan twee uur- en zonder toegift. Er worden geen echte hits gespeeld, maar het publiek geniet aanzienlijk. Er wordt ook gezegd dat het nieuwe album een van hun meest samenhangende albums is en dat het ook op hun vroegere werk lijkt. Mogelijk ligt dat aan Matt Hollywood's terugkeer in 2009, na elf jaar afwezigheid. Het concert in Vera is in ieder geval geslaagd en maakt nieuwsgierig naar de volgende stap van de band.