Wie het lokale Vera-programma op 3 mei dik in z’n agenda had omcirkeld, zal hebben gebaald als een blinde hoornmijt: mesofauna moest de show verplaatsen wegens ziekte. Maar het wachten wordt beloond. Op 6 juni kruipt het drietal – Eva Waterbolk, Anne Caesar van Wieren en Wyno Bruinsma – uit de ondergrond naar boven voor een album-releaseshow in de intieme kelderbar. En dat blijkt precies de juiste plek voor deze band.

De keuze voor een releaseshow van het in april uitgekomen debuutalbum in de kelder is niet zomaar. “Daar leeft de mesofauna, ja, ja!” grijnsde Anne in een eerder interview met ons (mesofauna is de verzamelnaam voor ongewervelde insecten die in de bodem leven, red.). Vanavond geen grootse zaal, maar een mini-wereld, voor deze gelegenheid vol zwarte ballonnen die de bandleden zelf hebben opgeblazen.

© Martsen Hut

Fun en oerkreet

Ook al zijn de ballonnen zwart, ze staan vooral voor vermaak. Aan het begin van het optreden wenst Eva ons “veel plezier, veel plezier”, waarna het zeer korte - met een Atari-sausje doordrenkte- ‘Tell On Me’ punkig losbarst. Er wordt meteen een wereldje gebouwd. En die wereld komt het best tot leven in het donker, ondergronds, waar de muren kunnen zweten en de bas door je borstkas gromt. Voor een intens Shake your body like the dance!- gevoel 

Wat mesofauna laat horen, is duidelijk geen klassieke Groningse gitaarpop. Het is het geluid van drummachines, schurende vocalen, stuwende bas, gruizige gitaren, spitse teksten en lekkere energie. Vergelijkingen met D.A.F., T.Raumschmiere en Miss Kittin zijn op hun plek, maar doen nog geen volledig recht aan de eigenheid van de band. Er is niet alleen een underground-feel, de fun komt echt goed bovendrijven op z’n tijd. Onder andere tijdens het vrolijke ‘DEAD 2 MI’, waarbij de handjes de lucht in gaan en een songfestival-vibe wordt geïnjecteerd. Waarna met ‘Chemtrails’ meteen weer de schreeuwende intensiteit wordt gezocht - Eva stort ter aarde en laat een oerkreet horen.

Een schurende, pulserende en knetterende stijlbreuk

Andere pieken in de 45 minuten durende set: het dreigende ‘4TT1C’, en het duo ‘Hedonia’ en ‘Eudaimonia’, die als yin en yang de plaat afsluiten en live nog meer tot leven komen. Zoals het hoort bij een goede releaseshow: het album krijgt lijf, leden en licht. Maar er is meer! Na ‘Eudaimonia’ worden we overweldigd door het punky anthem ‘Sick Like Me’, een cover van - hoe kan het ook anders - T.Raumschmiere. Een opmaat naar de finale van de show.

Er staan ook nog nieuwe nummers op het repertoire van mesofauna. En dat zijn zeker geen middelmaatjes. ‘Meteor’ brengt de volle kelderbar tot een stomend kookpunt en ‘Sad D’ voelt romantisch met een heerlijk dansbare eighties-vibe. Met een beat die smeekt om meer. De lengte van het optreden wordt heerlijk flink opgerekt door de nieuwe nummers. De set is op deze manier perfect opgebouwd met spanningsbogen, wendingen en een meer dan fijne climax. 

De drie leden van mesofauna hebben hun sporen in de Groningse muziekscene ruimschoots verdiend. Anne, Eva en Wyno deelden eerder het podium in De Messen. En Anne bracht ons ook al LPG-klassiekers én - samen met Wyno - pop noise/rock-outfit CAW CAW. Mesofauna is echter geen voortzetting van deze projecten, het is een zwermende uitbraak. Een schurende, pulserende en knetterende stijlbreuk, waarbij vooral plezier voorop staat. Het trio mag even lekker losbreken! Niet dat mesofauna een uit-de-losse-pols-band is. Integendeel. De muziek is serieus goed te noemen. Zo ook de performance van deze avond. Met deze stevige ondergrond als basis zou er zeker nog een mooi muzikaal wereldje kunnen worden gebouwd. En dat voelt als een fijne conclusie, zo in het gekrioel van deze warme, donkere kelderbar.

© Martsen Hut
© Martsen Hut