Deze avond vullen twee uiteenlopende rock bands de zaal van Simplon. Het Groningse Vixsin opent met dromerige indringende klanken die doen denken aan Cocteau Twins, gebracht met een eigenzinnige flair en etherische charme. Ondanks technische schoonheidsfoutjes is haar optreden er één vol belofte en karakter. Later op de avond zet het Nijmeegse PORTRAY de boel volledig op de kop met rauwe punkrock, moshpits en uitgesproken statements. Waar Vixsin je langzaam meevoert in een dromerige roes, sleurt PORTRAY je frontaal een storm van energie en idealen in. Twee contrasterende acts die samen een avond vormen vol muzikaal talent, expressie en intensiteit.

Vixsin

De jonge Groningse artiest Vixsin heeft vanavond haar vierde optreden ooit, deze keer met band. Bestaande uit drums, gitaar, bas en de jonge zangeres zelf ook op gitaar. De band doet met zijn zachte melancholische en indringende melodieën en baslijnen wat denken aan de Cocteau Twins. De groep klinkt als een geheel waar je in wegsmelt. De zangeres heeft een uitgesproken kledingstijl die doet denken aan Nana, van de bekende gelijknamige anime serie. Met een zwarte strik om haar gitaar speelt ze melancholische akkoorden die worden aangevuld door haar band. 

Helaas staat haar microfoon niet luid genoeg waardoor ze eerder klinkt als een engel die echo't in de achtergrond, zelfs wanneer ze tussen nummers spreekt tegen het publiek. De drums overheersen, zo erg, dat het een-na-laatste nummer eerder een 3-minuut lange drumsolo lijkt met achtergrondmuziek. 

Maar, de band en de artiest laten duidelijke potentie zien met de nostalgische muziek. Zangeres Lotta Thomese beweegt en zingt op een etherische bijpassende manier op de muziek die het tot een mooi geheel maakt. Een spanningsboog leidt tot het laatste nummer waarmee Vixsin en band een goede indruk achterlaten. Met iets beter geluid belooft het volgende concert van de jonge Groningse alleen maar indrukwekkender te worden. 
 

PORTRAY

PORTRAY brengt harde punkrock uit Nijmegen naar Simplon. Een afwisseling van de zachte melodische rock van VIXSIN. Met harde headbangers en knallende energie weet de band de zaal te vullen. 

"Ik ontmoet hier een paar jongens en die hebben zin in een moshpit, hebben jullie zin in een moshpit? De zaal maakt een grote lege cirkel in het midden en de vier jongens gaan twee aan twee tegenover elkaar staan. Wanneer het refrein komt sprinten ze op elkaar af en gaat het er gewelddadig aan toe in de zaal. Veel meer mensen dan de vier jongens doen niet mee. Het loopt uiteindelijk zelfs uit op twee hoofdwonden. Op z'n zachts gezegd een krachtig begin van de set. 

Zanger Dave van Wassenberg heeft goede dansmoves met leuke bewegingen waarmee hij bewijst dat je ook op punk je heupen kan schudden. Ze hebben een goede opbouw in hun nummers met euforische melodieën, gitaarsolo's en veel intense zang. Halverwege leggen ze het concert even stil. "Achter ons hangt de Palestijnse vlag, die gaat mee naar elke show en als je dat niet chill vindt, dan is deze show niet voor jou", zegt van Wassenberg. Hierop wordt luid gejuicht. 

Tijdens de toegift springt de zanger het publiek in en gaat - al spelend - op de grond liggen en begint zijwaarts in cirkels te bewegen. Om hem heen begint het publiek met rondjes om hem heen rennen, PORTRAY weet in de kleine zaal van Simplon een ware show neer te zetten.