Het is zaterdag 6 september rond twaalven, wanneer we samen met de eerste mede festivalgangers het Stadspark betreden voor één van de laatste festivals van het seizoen. Het terrein van Hullabaloo verwelkomt ons in roze en gele vrolijkheid en wanneer we de ijzeren trap naar het kleinere ‘eiland’ van het terrein betreden en ons even omdraaien worden we verwelkomt door de stralende zon die een gouden gloed over de eerste mensen en podia uitstraalt. We hebben er zin in!

Ster van het Noorden

We beginnen onze dag bij de Razzle Dazzle stage die verscholen ligt op het uiterste puntje van het terrein aan de overkant van de immense ijzeren brug die het festival (toch wel aardig onhandig) in tweeën splitst. Hier wordt elk jaar in samenwerking met Noordstaat, de Ster van Het Noorden uitgereikt aan aanstormend Gronings talent met als prijs: 100 festivalmunten, gratis toegang tot verscheidende festivals, coaching sessies en natuurlijk een plek op de line-up van Hullabaloo 2026. Dit jaar valt op dat er meer hiphop acts zijn geselecteerd dan eerdere jaren met zowel t’ Zelfde Bloed, Cody en Cocoloco.

Iedere artiest brengt dan ook op geheel eigen wijze zijn talent naar voren en waar het aan het begin aardig leeg blijft op het veld, komen er naarmate de shows vorderen steeds meer mensen even kijken. Ondanks dat het een prachtig initiatief is om Groningse artiesten hier een podium te geven, blijken veel mensen dit verstopte podium moeilijk te kunnen vinden. Jammer, want Gronings talent verdiend volgens ons een meer toegankelijker podium om zo meer mensen te kunnen bereiken.

Zodra Cody het podium betreedt, blijkt al vrij snel dat hij toch wel met kop en schouders boven de rest uitsteekt. De combinatie van intieme teksten, elektrische gitaarriffs en een DJ zijn uniek en zorgen voor een pakkende show waarin Cody knap ik een korte tijd veel aspecten van zijn muzikantschap laat zien.

We zijn dan ook niet verrast wanneer hij er met de Ster van het Noorden prijs vandoor gaat en smelten door zijn haast onhandige blijdschap wanneer hij de prijs in ontvangst neemt.

Gotu Jim

Terwijl op de achtergrond de geluidsgolven en het vuurwerk van de Bankzitters het vooral erg jonge publiek helemaal gek maken, zoeken wij de verkoeling op in de schaduw van de Brouhaha tent waar Gotu Jim zo de namiddag zal inluiden.

Zijn unieke mix van hiphop en elektronische pop, met een karakteristieke toepassing van auto-tune, omlijsten zijn studentikoze teksten alsof hij nooit anders heeft gedaan. Gotu Jim is onder de vleugels van Faberyayo uitgekropen en volwassen geworden en dat laat hij merken door zijn interessante en haast zelfs abstracte mix tussen wat soms haast als hyperpop aanvoelt en hiphop. De tent golft (ook al komt een moshpit niet echt van de grond), het blijft heerlijk om iemand op het podium te zien staan die precies weet wat hij doet.

Fred Goverde

© Tessa van de Vorstenbosch / 2025

Kopjek stage & Silent Disco

Dan is het tijd om het terrein verder te verkennen. Voor een klein dansje kan je bij de wederom superleuke KOPJEK-stage terecht. Verscholen achter een plastic gordijn laten DJ’s achter varens menig zonnebrildrager beuken op de harde stenen tegels. Om de hoek zit de Silent Disco-tent, maar hoewel de DJ hier een IDLES-shirt draagt, komen helaas vooral de standaard bangers voorbij die je er verwacht – van ABBA tot Engelbewaarder. Dat laat meteen zien dat eigenlijk alles bij Hullabaloo is ingericht op het grote midden: echte identiteit kun je hier moeilijk vinden.

Het publiek weerspiegelt dit perfect. Er lopen ouders met kinderen, pubers, studenten en vriendinnengroepen van middelbare leeftijd die zich even weer jong wanen bij een show van de Sugababes. Overal glinsterende wangen, panterprint en vrolijke chaos. Het is veilig middelmatig, maar wel op een manier die een glimlach op ieders gezicht tovert. Er is op elk moment voor jong en oud wel iets om van te genieten.

Chef'Special

Een goed voorbeeld van een band die zowel de oudere garde als de jongere generatie weet te raken, is natuurlijk Chef’Special. Deze doorgewinterde vrienden, met jarenlange ervaring op podia en festivals, voelen zich hier duidelijk helemaal op hun plek. Hun show is solide en precies wat je ervan hoopt: een strakke blazerssectie tijdens Biggest Monkey, de vrolijke meezinger Amigo en natuurlijk het prachtig gevoelige In Your Arms. Het repertoire van de band is onuitputtelijk en blijft onweerstaanbaar aanstekelijk.

Het optreden voelt van begin tot eind als één grote uitbarsting van energie en saamhorigheid. Het gaat niet alleen om de muziek, maar om de hele ervaring die de band samen met het publiek neerzet. Kinderen dansen hand in hand met hun ouders, terwijl de rest wordt meegesleept op een golf van nostalgie en herkenning.

Nee, deze chefs stellen nooit teleur – en ze passen perfect bij het gevoel dat Hullabaloo voor iedereen is.

© Tessa van de Vorstenbosch / 2025

MILOLAATHETLUKKEN

Dan is het tijd om weer de ijzeren (maar toch wat wankele) brug te trotseren. Want er staat vandaag ook een artiest op de planning die we niet zo 1,2,3 hadden geassocieerd met Hullabaloo; namelijk de Amsterdamse rapper MILOLAATHETLUKKEN die de laatste maanden bizar grote sprongen heeft gemaakt en met zijn haast laconieke poch-raps streams haalt om u tegen te zeggen. Ondanks dat zijn stage-presence op Noorderslag ervoor zorgde dat zijn show erg vlak aanvoelde, merk je hier maar weer eens duidelijk dat het publiek het halve werk is.

Elk nummer van zijn tot nu toe kleine oeuvre wordt woordelijk meegezongen door het hier overwegend jonge publiek en de pit wordt geopend door 15-jarige jongens die vol enthousiasme hun lichaam in de strijd gooien. In essentie gaan haast alle nummers van MILOLAATHETLUKKEN over hetzelfde; dure kleding, meiden en 'ik-ben-beter-sowieso-beter-dan-jij'. Niet erg uniek in de hiphop. Maar door zijn nonchalante houding, Amsterdamse accent en haast slungelige houding weet hij toch iets unieks neer te zetten. Het is ramvol, voor het kleine halfuurtje dat hij de Razzle Dazzle stage onveilig maakt. Een interessante keuze van Hullabaloo om hem hier te programmeren, maar een verademing tussen de voor de rest toch wat voorspelbare acts.

Het is tijd om even een rondje te maken langs de eettentjes en ook hier is met elke smaak ooit rekening gehouden. Van kibbeling tot taco’s en van steak tot pizza. Door de uitgebreide keuze is de wachtrij zowel bij de eettentjes als bij de bar geen enkel moment echt bizar lang en dat geeft weer dat de organisatie van Hullabaloo ook dit jaar duidelijk weer on point is.

The Script

Oke, bij het nieuws van The Script als afsluiter van de zaterdag, heerste er toch wat teleurstelling op de redactie. Deze band is toch een soort relikwie uit een ver puberverleden met weinig indrukwekkend recent werk. Maar vanaf moment één blijkt maar weer dat muziek tijdloos kan zijn. Hit na hit wordt over het Hullabaloo publiek uitgestort die zowel door de jonge pubers, de twintigers en dertigers en de oudere garde bijna woord voor woord kan worden meegezongen. Af en toe probeert de Ierse band er wel een wat recentere track in te gooien, maar dit ontaard in pauzes waarin vooral bier wordt gehaald. Pas wanneer er weer een oude hit zoals bijvoorbeeld Breakeven of The Man who can’t be moved langskomt is het hele publiek er weer bij. Bizar eigenlijk dat deze hits allemaal uit 2008 komen; waarschijnlijk een enigszins confronterend feitje voor sommigen.

Hullabaloo was wederom een vrolijk en goed georganiseerd geheel. Misschien niet de meest authentieke ervaring; we misten soms eigenheid of wat gedurfdere programmering, maar ondanks dat blijft Hullabaloo absoluut een crowdpleaser voor de middenmoot. En daar is niks mis mee.

© Tessa van de Vorstenbosch / 2025