Het Groningse Weird Youth is een nieuw muzikaal project van schrijver, muzikant en producer Harmen Ridderbos; die we kennen van onder andere Electropoëzie en Town of Saints. Dit jaar bracht hij de eerste twee singles uit en vanavond staat de act in de Kelderbar van Vera om de nieuwe muziek live ten gehore te brengen. Het optreden gaat vooraf aan de release van het debuutalbum 'Season One'.

Melancholische indiefolk

Gewapend met een muziekinstallatie met cassettedeck en enkel vergezelt door bassist/gitarist Melle Leyten, bemant Ridderbos het podium. Hij opent met Let’s Bob Ross It en I’m a Capricorn, twee kalme melancholische indiefolktracks over een vervlogen liefde. Beide kennen we al van Spotify. Ridderbos zingt en speelt als een bezetene gitaar. Overgave is prettig zolang het aansluit bij de muziek. Het moet niet gaan overheersen en Ridderbos heeft helaas de neiging om te overdrijven. Het is alsof hij de kracht van zijn composities wil bewijzen met zijn toewijding, terwijl dit niet nodig is. De muziek spreekt voor zich.

Gastmuzikanten

Dan krijgt hij bijval van twee gastmuzikanten. Eerst versterkt Suze Commandeur van Suze Who? de act met haar stemgeluid, daarna ook Robin Yzerman. Het stemgeluid van de zangeressen is een welkome aanvulling op de meeslepende nummers, die de kenmerkende signatuur van Weird Youth hebben en een vol en rijk geluid hebben. De begeleiding op de gitaar is sterk.

Dan is het tijd voor een kort praatje. Ridderbos bestelt een alcoholvrij biertje en vraagt de aanwezigen hoe het gaat. Na het stemmen van de gitaar speelt hij een song waarvan de melodie zich blijft herhalen en in alle heftigheid toeneemt. De indiefolk maakt plaats voor een ruiger klankkarakter, die helaas wat onderdoet voor sound van de tot nu toe verschenen singles. Ook later in het optreden verandert het geheel in een harde wervelstorm van vervormd geluid die zich moeilijk laat duiden.

Muzikale stijlen

Ridderbos draait het cassettebandje om en gooit het over een andere boeg door een een fijn countryliedje te spelen. Het publiek klapt, reageert bemoedigend en vraagt na afloop van het optreden om meer. Ridderbos komt dan terug en speelt zelfstandig een liedje met lange uithalen op alleen de elektrische gitaar. Door de gedaantewisselingen van Ridderbos en de diversiteit aan muzikale stijlen is de kwaliteit van de muziek vanavond lastig te ontwaren. De indiefolk is mooi, de freaky rock valt daarbij uit de toon. Het is afwachten hoe deze combinatie uitpakt op het nieuwe album.