Iedere dinsdag organiseert Zienema een filmavond in de Grote Zaal van Vera,. Deze week was het de beurt aan de documentaire over Dinosaur Jr.: Freakscene. De legendarische alternatieve rockband is een inspiratiebron voor velen; zo ook voor Speed Frisbee. Dus wie beter dan deze Groningse rockband om na de film het publiek te vermaken met hun muziek?

Voor liefhebbers van rockmuziek is het een fantastische avond: de documentaire die in 2021 is uitgebracht over Dinosaur Jr. is voor het eerst te zien in Groningen. De band is opgericht in de jaren tachtig, en heeft zeer veel betekend voor de ondergrondse indierock scene. Ze staan bekend om hun controversiële gedrag en uitspraken: “That never occurred to us, that making music is supposed to be fun.” Dat ze ondertussen veel onderlinge ruzies hebben, komt dan ook als geen verrassing, en een hiaat van een paar jaar volgt. In 2005 begint de band aan een nieuwe wereldtournee en gaat daarbij ook langs onze Vera. In de documentaire zijn beelden te zien van dit optreden; een extra surrealistisch moment voor degenen die de film nu in de zaal aan het bekijken zijn.

Na een klein anderhalf uur is de documentaire afgelopen en is het tijd voor een pauze. Want de avond is nog niet afgelopen: als kers op de taart zal Speed Frisbee een optreden geven geïnspireerd door Dinosaur Jr. Er hangt een voldane maar toch ook verwachtingsvolle sfeer in de kelderbar; zal dit optreden iets toevoegen aan de avond of juist een tegenvaller zijn?

Speed Frisbee - Vera kelder

Speed Frisbee - Vera kelder

Dat er bij binnenkomst een papiertje hangt met de tekst: ‘PAS OP, LUID CONCERT, OORDOPPEN WORDEN AANGERADEN’, is niks te veel gezegd. Ze beginnen met de aankondiging dat ze vereerd zijn om de muziek te mogen spelen die hen zo geïnspireerd heeft. De gitaren scheuren zó hard dat een paar mensen verschrikt hun handen over hun oren klappen, maar na even bijkomen gaan die er ook wel weer van af. De zang is helaas niet te verstaan, en dat merkt de zanger ook. Helaas lukt het niet om dit op te lossen, en de zang blijft onverstaanbaar voor de rest van het optreden.

Ze razen door de liedjes heen. Doordat ze zo snel gaan is het lastig onderscheid te maken tussen de nummers. Een belangrijke factor hierin is dat het vooral heel hard rammen is, en dat er weinig nuance lijkt te zijn aangebracht. Natuurlijk kan dit komen door de nummers die zijn uitgekozen, maar het heeft er waarschijnlijk ook mee te maken dat de band nog redelijk nieuw is. Het verloopt dan ook niet vlekkeloos, maar het moet gezegd worden dat het aan enthousiasme bij de mannen niet ontbreekt. Na een kwartiertje komt het publiek dan ook los, maar dat is van korte duur; na zo’n tien minuten is het alweer klaar. Er wordt nog wel geroepen om een toegift, maar er zitten geen nummers meer in het repertoire.

Uiteindelijk is het misschien ook maar goed dat het optreden zo’n 25 minuten heeft geduurd, want als je geen oordoppen had heb je zeker gehoorschade opgelopen. En wat betreft de kers op de taart, voldoet het optreden aan de verwachtingen? Niet echt. Maar ja, het is misschien ook niet helemaal eerlijk om een legendarische band die al bijna veertig jaar ervaring heeft te vergelijken met een band die pas twee jaar bestaat. En met het enthousiasme wat ze tentoonstellen is ook al veel goedgemaakt.