De heren van Untold Stories hebben voor vandaag de viermansformatie gehalveerd. De pop-rocknummers klinken hier in de Herestraat als country met een knipoog naar bluestunes. Vergezeld door twee akoestische gitaren bezingt de band de meest uiteenlopende thema’s, voorzien van catchy gitaarriffjes en goeie tegenmaatse solo’s. Wat het meest blijft hangen is Tell Me What To Do, een nummer dat de radeloosheid verbeeldt die je voelt wanneer je iemand verliest. Een opvallend melancholische keuze naast de positiever klinkende nummers, maar wel één die het publiek kan waarderen. De kracht van Untold Stories is te vinden in de spot-on zanglijntjes. Een hoog register, soepel schakelen naar kopstem: frontman Ralph Mennes laat het makkelijk klinken. Een akoestisch experiment dat vraagt om een opvolger.
Op een zaterdag die er druilerig uitziet, brandt de warme zon door het witte wolkendek. Wie dacht dat een jas nodig zou zijn komt bedrogen uit. Groningen is vandaag het decor voor de vierde editie van het Rumbling Earth Festival. Het jaarlijks terugkerende evenement in de buitenlucht brengt de bezoeker live muziek op diverse locaties binnen de grachten. De binnenstad wordt versierd door deze keur aan artiesten en een krioelende mensenmassa.
De poëten zijn goed vertegenwoordigd dit jaar. Untold Stories verrast met een akoestische set die de pop-rockband als country laat klinken. Robin Yzerman geeft je op krachtige wijze een verhalend inkijkje in haar leven. Overeenkomsten? Beide acts schuwen persoonlijke thema’s niet en zijn zeer sterk in de hoge registers.
Untold Stories
Robin Yzerman
“Wie eet er weleens als ‘ie zich miserabel voelt?” Robin Yzerman doet haar best het publiek te amuseren. “Ja, een piece of cake, waarom noemen we dat eigenlijk zo. Zo makkelijk is het allemaal niet.” Yzerman weet haar singer-songwriternummers vol zelfreflectie om te turnen in een beleving. Tot iets wat nog het meest lijkt op een chille zomeravond aan het strand, dat even naar het Poeleplein is verplaatst. Een warme, heldere stem die makkelijk schakelt tussen registers over een fundatie van virtuoos getokkel. Een dromerige, steady set is het resultaat. Het optreden eindigt met Whatever, een goed in het gehoor liggend hitje dat je doet ontwaken en laat realiseren dat je slechts een halfuur weg was.