Woods komt, zoals erg veel hippe bandjes op dit moment, uit Brooklyn, New York. Toch passen ze niet echt in het straatje van afrobeat-revival en electro acts die uit hun hometown komen. Hun lo-fi folk klinkt niet als grotestadsmuziek, maar de experimentele en verrassende wendingen in hun nummers verraden grote kennis en vakmanschap.

Maar eerst is het de beurt aan Eklin, uit onze eigen provincie. Eerst ging de band onder leiding van Michiel Klein als Adept door het leven. Een keihard noise album om u tegen te zeggen en shows door het hele land waren het resultaat. Met de naamsverandering kwam ook een switch in stijl. De experimenteerdrift resulteerde in eerste instantie in abstracte, gesloten en voornamelijk elektronische muziekcollages die vaak een concert lang onafgebroken voortkabbelden.

Met de huidige stijl grijpt Eklin weer meer terug op een traditionele band line-up, met een zangeres en conventionele instrumenten. Album Onwa kwam eind vorig jaar uit en is als een organisme dat bij elke luisterbeurt dichter naar binnen groeit. Onderwater- of nachtmuziek zijn veelgehoorde termen die goed bij de muziek passen. Het publiek in Vera staat rustig mee te deinen op de hypnotiserende en indrukwekkend gelaagde muziek.

Het label Woodsist (o.a. met Kurt Vile, Blank Dogs en Wavves) van zanger Jeremy Earl van Woods stond in 2006 aan de basis van de cassettebandjes-revival. Ook live in Vera wordt hier veel mee gewerkt, naast een elektrisch en een akoestische gitaar wordt namelijk ook een cassettedeck als instrument gebruikt. Jammer is wel dat tijdens vrijwel het gehele optreden het geluid hiervan net wat te zacht staat om een grote rol te spelen.

Woods moet het vanavond voornamelijk hebben van mooie melodieën en de geweldige stem van Jeremy Earl. Zijn hoge stem, een beetje als een vrouwelijke Neil Young, is onwaarschijnlijk mooi en past door een licht gruizig effect prachtig bij de verder vrij rustige muziek. Maar dat het alleen maar rustig is, is wel een beetje een tegenvaller. Op plaat weet Woods het vaak net wat spannender te houden, door de echte folky songs af te wisselen met flink rockende nummers, maar mede door het touren zonder drummer blijft dit live achterwege.Toch maakt Woods vanavond indruk, ook zonder ballen blijven de nummers fier overeind staan en is het hele concert fascinerend mooi.