Waarschijnlijk zonder het te weten hebben we allemaal wel eens te maken gehad met Tyvek. In ieder geval, met het materiaal waarnaar de band is vernoemd dan. Voor enveloppen, labels en zelfs in huizen wordt het gebruikt. Zo geïntegreerd in ons dagelijks leven is de band helaas niet, maar is wel hard op weg naar een cultstatus.

Met Nothing Fits bracht Tyvek een van de best ontvangen garage punk platen van vorig jaar uit. Geïnspireerd door de troosteloze leegstand en economische teloorgang van hun thuisstad Detroit,
staat het album vol met liedjes die als gebundelde frustratie in één of twee minuten diepe indruk maken. Invloeden van legendarische stadsgenoten als The Stooges, MC5 en The Dirtbombs zijn terug
te horen, maar Tyvek is aggressiever en feller. Technisch mankeert er van alles aan, maar daardoor voelt het juist authentieker en gemeender aan.

Ook met het optreden van vanavond in Vera is van alles mis, maar die imperfectie maakt ze misschien nog wel beter. Soms gaat frontman Kevin Boyer zo snel dat met name de drummer moeite
heeft het tempo bij te houden en een paar keer starten ze een nummer verkeerd, om vervolgens gewoon overnieuw te beginnen. Toch jassen ze de nummers er in recordtempo door heen. De beste
liedjes van Nothing Fits komen in voornamelijk in de eerste helft van het optreden voorbij, terwijl in het laatste stuk de wat oudere nummers terugkomen.

Nummers als 4 3 1 2, Underwater en Future Junk kennen een moordend tempo met een goede gitaarlijn en een refreintje dat blijft plakken. Rustigere nummers met een beter opbouw zoals
Frustration Rock zijn klassiekers in wording. De energie van de band komt helaas niet echt over op het statische publiek in een half gevulde Vera. Eigenlijk is de band misplaatst in de redelijk lege zaal. Tyvek komt beter tot zijn recht in een dampend krocht met een enthousiast en bezopen publiek, maar weet toch een zeer enerverend concert te geven.