De Amerikaanse band Buffalo Tom speelt zaterdagavond na 20 jaar afwezigheid weer in Vera. Desalniettemin is de zaal uitverkocht. Het geeft aan dat de band tijdloze songs maakt, want echt hip is dit trio niet meer te noemen. De gemiddelde leeftijd van de bezoekers ligt dan ook redelijk hoog.

Buffalo Tom was in de jaren '90 een van de toonaangevende alternatieve Amerikaanse gitaarbands uit het rijtje Dinosaur jr, Nirvana, Screaming Trees, Afghan Whigs, etcetera. Pakkende dynamische gitaarsongs zonder poespas. Na jarenlange afwezigheid staat de band sinds enkele jaren weer op de podia. Het concert in Vera is de eerste van een korte Europese tournee door Nederland, België, Duitsland en Engeland. Zo'n wederopstanding doet vrezen voor vergane glorie en gezapigheid maar de band heeft er zichtbaar lol in. Zanger Bill Janowitz ragt vol overgave op zijn gitaar, en binnen enkele nummers staan de zweetdruppels alweer op zijn hoofd. Ook de sound is nog steeds ouderwets goed. Er is een nieuwe plaat uit, Skins, maar we komen natuurlijk voor de ouwe toppers zoals TreeHouse, Taillights Fade, Enemy, Sodajerk, Sunflower Suit en vele andere toppers uit de jaren '90.

Halverwege dreigt de afwisselende set toch wat in te zakken, en Janowitz wil graag iets meer participatie van het publiek: "We as Americans are supposed to be lazy, come on you guys in Groningen!!" Aan de welwillendheid van het publiek ligt het niet, er wordt zelfs twee keer geschreeuwd om een toegift, die ook werd gegeven, maar wat Janowitz wellicht vergat, is dat het publiek van toen ook 20 jaar ouder is geworden en iets minder (wilde) haren heeft. Toch speelt Buffalo Tom een ouderwets goede, en maar liefst 2 uur durende set. Als ze over 20 jaar terug komen zijn we weer van de partij! Hopelijk spelen ze dan wel mijn persoonlijke favoriet Birdbrain, die dit keer de setlist niet haalde.