Na een indrukwekkend optreden winnen The Thermals in 2003 de Vera Poll. Woensdagavond 20 april proberen ze hier opnieuw eenzelfde indruk achter te laten. Aan het opvallende vrouwelijke viertal The Coathangers is de eer om het publiek op te warmen met hun vrolijke en tegelijkertijd soms bijna macabere punk.

The Coathangers, een energiek punkbandje uit Atlanta, vertoont al voor het optreden een jeugdig enthousiasme. De vier jongedames hebben er duidelijk zin in en staan midden in de zaal te dansen. Een belofte voor het optreden later. De technische opstartproblemen met het geluid mogen de pret dan ook niet bederven. Het viertal is een groot brok chaotische energie.

Het repertoire van dit opmerkelijke gezelschap net zo. Enerzijds doen de muzikale klanken vrolijk aan. Anderzijds klinkt er soms een zekere duisternis in door. De liefogende gitariste schreeuwt af en toe als een strenge schooljuf in de microfoon. De toetseniste ramt met enig geweld op de toetsen. Dit komt zo lachwekkend doch ook macaber over dat het doet denken aan de ‘Addams Family’. Een verwarrende emotie: humoristisch met een mistroostig tintje. Aan het einde ruilen de dames hun instrumenten en laten zien dat ze meer kunnen. Het plezier van de jongedames is vermakelijk. Echter zorgt het ook voor meer chaos wat de kwaliteit niet ten goede komt.

De Thermals pakken het een stuk serieuzer aan. Deze band uit Portland timmert al sinds 2002 aan de weg en maakt een variatie van indie, alternatief en post-pop-punk. Hoewel de samenstelling van de band door de jaren heen fluctueert, vormen zanger en gitarist Hutch Harris en bassiste Kathy Foster de harde kern. Sinds 2008 vergezelt drummer Westin Glass de band. Vanaf het eerste moment is duidelijk dat dit trio hier al eerder gestaan heeft. Tijd voor klappen tussen de nummers is er nauwelijks. De band wacht luttele seconden voordat ze de volgende inzet. Ook is er geen ruimte voor praatjes. Ze staan hier met één doel: muziek maken.

De diepe warme stem van Hutch doet zijdelings denken aan de zanger van The Killers, maar heeft toch een geheel eigen geluid. Ondanks dat hij enkel gitaar speelt en zingt, trekt vooral hij de aandacht van het publiek. Kathy en Westin lijken iets meer plezier te beleven in het optreden. De bassiste springt af en toe glimlachend op en neer, terwijl Westin vol overgave op de drums slaat. In vergelijking met hun voorgangers klinkt de muziek strak. De verschillen in melodieën zijn veel subtieler. Toch klinkt in zowel de teksten als in de muziek ook een zekere frustratie door. The Thermals zijn dan ook bekend om hun vete met de wereld.

Het publiek toont echter maar een gematigd enthousiasme. Pas als Kathy aangeeft dat ze het laatste nummer inzetten en dat hierop gedanst mag worden, gaat er voor in de zaal een groepje toeschouwers los. Het gefluit en geklap nadat het trio het podium heeft verlaten, laat duidelijker zien dat het optreden toch in de smaak valt. Of The Thermals dit jaar de Vera Poll opnieuw winnen, valt te betwisten. Toch is het optreden zeker de moeite waard.