10CC: Wereldhits in de Oosterpoort

Graham Gouldman laat even zien hoe het moet

Harold Zijp (tekst) en Donald van Tol (foto's) ,

In de jaren ’60 speelde hij in het voorprogramma van de band die met zijn liedje een wereldhit - en alle meisjes – scoorde: Graham Gouldman is een liefhebber met een gouden pen. In de Oosterpoort kwam hij laten horen wat hij zoal heeft gemaakt sinds de sixties.

Graham Gouldman laat even zien hoe het moet

In de jaren ’60 speelde hij in het voorprogramma van de band die met zijn liedje een wereldhit  - en alle meisjes – scoorde: Graham Gouldman is een liefhebber met een gouden pen.  In  de Oosterpoort kwam hij laten horen wat hij zoal heeft gemaakt sinds de sixties.

Het zal je maar gebeuren; de aandacht van groupies en pers gaat uit naar de jongens die even verderop jouw hit staan te spelen; het overkwam de sympathieke Brit Graham Gouldman al in 1965 toen de Yardbirds met zijn For Your Love een grote hit hadden.  Het zou tot de jaren ’70 duren voor Gouldman met zijn eigen band 10CC wereldfaam verwierf, maar inmidels had hij al diverse bands aan klassiekers geholpen. Wat te denken van No Milk Today door Hermsan’s Hermits of Bus Stop door The Hollies. Ze werden door Gouldman & Friends akoestisch gespeeld in een goed gevulde Oosterpoort als opmaat voor de 10CC set waarbij de elektrische gitaren tevoorschijn kwamen.

10CC was een eigengereide band uit de omgeving Manchester die begin en midden jaren ’70 faam verwierf door excentrieke teksten te koppelen aan razend knap bedachte melodietjes en het nodige muzikale experiment. Naast Gouldman bestond de band uit Eric Roberts, Kevin Godley en Lol Creme. Godley en Creme verlieten de band al in 1982, maar Roberts en Gouldman zijn na een hiaat weer samen verder gegaan, totdat Roberts de pijp aan Maarten gaf en we dus nu te maken hebben met slechts Graham Gouldman als oorspronkelijk lid.

Gouldman heeft een paar goede muzikanten om zich heen verzameld waarbij vooral Mick Wilson opvalt, die de vocalen van Roberts meer dan voortreffelijk voor z’n rekening neemt. De driestemmige zang is sowieso feilloos en de band verliest zich nergens in oeverloos gesoleer of interpretaties van hits. Die zijn er natuurlijk volop, en het publiek laaft zich aan Wall Street Shuffle, The Things We Do For Love, en uiteraard Dreadlock Holiday. Het valt op dat Gouldman ook aandacht heeft voor de wat artier songs van Godley en Creme terwijl hij de set moeiteloos zou kunnen vullen met zijn eigen 10CC bijdragen.  Een ode aan Lennon middels het prachtige Across the Universe sluit de avond in stijl af. In plaats van een wat belegen greatest hits-festival, kwam de de strakheid, repertoirkeuze en spelvreugde van Gouldman en z’n vrienden als een aangename verrassing.