Vroeger werden ze in één adem genoemd met Bob Marley: zijn begeleidingsband The Wailers. Tegenwoordig doen ze het op eigen kracht en zijn er maar liefst twee: in 2008 splitsten de leden van weleer zich op in The Original Wailers (Junior Marvin, Al Anderson en Earl "Wya" Lindo) en The Wailers (Aston Barret). Voor alle duidelijkheid, naar laatstgenoemde staan we vanavond te kijken in de Kleine Zaal van De Oosterpoort.
The Wailers bijten het spits af voor het nieuwe reggaeseizoen in De Oosterpoort en dat doen ze met een inkoppertje: het uitgelaten publiek krijgt precies waar ze om vragen. Namelijk de ene na de andere hit van Bob Marley. Toegegeven, de band doet het voortreffelijk en aan de muzikale kwaliteit en het goede contact met het publiek ligt het niet, maar toch blijft het een beetje een vreemde gewaarwording: kijken-naar-een-band-die-onder-een-historische-naam-maar-met-nog-maar-één-origineel-lid-alleen-nummers-van-Bob-speelt.
Het publiek lijkt het niet te boeien, de nummers gaan erin als zoete koek, met als hoogtepunten ‘Waiting in vain’ en ‘Is this love’, maar ook ‘Exodus’ en ‘Natural mystic’ doen het goed. Zo goed dat het publiek buldert om een toegift en deze ook krijgt in de vorm van twee eigen nummers van de band, waarbij het angstvallig stil blijft vanuit de zaal. Zodra de Bob Marley karaoke-show weer wordt ingezet, komt het feestje pas weer los.
Toch was er nog een redelijk authentiek en daarmee bijzonder mooi moment te bespeuren, toen ‘One love’ werd ingezet. Bassist en origineel Wailers-lid Aston Barret speelde het oh zo vaak gehoorde en vertrouwde basloopje van dit nummer en leek de band even te ontstijgen, alsof ‘ie even een momentje had met zijn z’n vroegere voorman Bob.