Royal Pride overtuigt met eerste optreden

Nieuwe formule niet zo gevarieerd, maar klinkt lekker

Ennio Wolsink, ,

Op Koninginnedag speelden in Groningen op allerlei grote en kleine en soms zelfs geïmproviseerde podia talloze bandjes. Royal Pride was daar één van. In hardrockcafé La Cave speelden ze hun debuut, en wekten geen moment de indruk dat het de eerste keer was dat ze op de planken stonden.

Nieuwe formule niet zo gevarieerd, maar klinkt lekker

Op Koninginnedag speelde de rock 'n rollband Royal Pride in hardrockcafé La Cave. Het was hun eerste optreden, maar dat was geenszins te merken. Met ervaren muzikanten in hun midden die hun sporen al verdienden in andere bands, was dat natuurlijk ook een minder moeilijke opgave. De bassist van de band, René van Zonneveld, speelt tevens in de door de wol geverfde heavy metalband Vortex, die al bestaat sinds 1979. De drummer, Peter Blokzijl, drumt ook voor de bekende Groningse band The Monroes, die internationale bekendheid geniet en behalve in Amsterdam binnenkort ook in Londen en Parijs zal optreden. En zanger Wouter Smits heeft ook elders ervaring opgedaan, onder andere als bassist en tweede zanger in de opkomende jazzy soulrockband Du North. The Monroes maken, zoals ze zelf zeggen, muziek die voorzichtig gedoopt is in jazz, 50's, rhythm&blues, 60's, soul en all-time rock 'n roll. Met zoveel verschillende muzikanten uit bands met verschillende muziekstijlen is het nog een hele opgave om samenhangend en in één stijl te musiceren. Royal Pride kreeg het desondanks voor elkaar en speelde strak in een al snel herkenbare stijl. Stevige volle drums begeleidden scheurende gitaarriffs en volle basloopjes, waar overheen gezongen werd door Smits die, ofschoon hij er uitziet als een echte metalhead, het publiek wist te verrassen met zuivere, cleane zang met een rauwe ondertoon. De songteksten waren goed verstaanbaar. Het geheel klonk als metal, maar was toch anders vanwege het veel lagere volume en de rock ’n roll-achtige ritmes. In bijna elk nummer werden de coupletten afgewisseld met jankende gitaarsolo's op de hoogste snaren, wat wel mooi klonk, maar na enkele nummers begon te vervelen. De indruk werd gewekt dat de band één formule heeft gevonden die ze in elk nummer toepassen. Het klonk wel lekker, maar had toch meer variatie nodig om het kritische publiek te boeien. Het eerste en het allerlaatste nummer hadden echter wel veel meer hun eigen sound, en maakten veel goed. Na het optreden wist Smits ook uit te leggen dat het eerste nummer al voor het ontstaan van Royal Pride bestond, en het allerlaatste nummer was hun nieuwste nummer. Dit betekent dat er nog meer toevoegingen met een herkenbare smoel aan het repertoire in de maak zijn. Al met al maakte Royal Pride een goede indruk, zeker gezien het feit dat ze in La Cave hun eerste optreden gaven. Het publiek was er wel weg van. Nog diezelfde avond zouden ze gaan spelen in rockcafé 2Rock. Met de ervaring die sommige van de individuele bandleden hebben, belooft deze band in de nabije toekomst nog veel meer optredens binnen te gaan halen.