Er zijn vele manieren om het festival te ervaren. Als nieuwjaarsreceptie van de muziekindustrie, een introductie van vele nieuwe artiesten, leuke mensen leren kennen en hierdoor je netwerk uitbreiden, een leuk weekendje uit, of als aanleiding om het eens goed op een zuipen te zetten. Voor mij is het vooral de combinatie die het 'm doet en de organisatie verdient een flinke pluim. Qua programmering was met name EuroSonic een grote stap vooruit en mag Groningen de lieve Heer op de knietjes danken dat wij zo'n prachtig festival hier mogen koesteren. Voor sommige mensen is het nog steeds een vreemde zaak. Hoe kan het zo zijn dat de (inter)nationale muziekbusiness zo ver buiten de zich (vaak terecht) als cultureel dominant manifesterende Randstad haar nieuwjaarsfeestje viert? Wat je hoort is dat men het leuk vindt om even in een andere wereld te zijn en in zaaltjes terecht te komen waar je nog nooit van hebt gehoord. Ver weg van familie en verplichtingen, heeft iedereen tijd voor elkaar en heb je maffe ervaringen. Zo eindigde ik de vrijdagnacht met de EuroSonic-programmeur en een Mojo-boeker in de NL-kroeg Players om ludiek luidkeels mee te brullen met ongekend Nederlandstalig repertoire, een voor ons vrij unieke ervaring. Her en der lees ik geluiden van mensen die vinden dat het festival verder van de Groningers af komt te staan, doordat 'professionals' voorrang krijgen bij de zalen. Er waren zelfs drie gradaties pers: tv-ploegen, daarna de dagbladpers, en als internetjournalist stond ik net als 'het gewone volk' een half uur in de rij bij Huize Maas. Toch ben ik heel erg blij dat het festival zich meer op de professionals richt, want doordat die hier komen willen de betere groepen hier (gratis) optreden en was het aanbod van EuroSonic dit jaar zo goed! In tegenstelling tot voorgaande jaren heb ik niemand horen klagen over wat men zoal meekreeg; iedereen had wel een enthousiast verhaal over een paar hoogtepunten. Noorderslag kreeg inhoudelijk nog wel eens een beetje kritiek, maar het Nederlandse aanbod is natuurlijk iets minder omvangrijk. Dan krijg je sneller af een toe een drol op je bord, maar dan loop je snel verder en is er elders wel wat moois. Persoonlijke hoogtepunten van EuroSonic waren voor mij de sexy electroclash-zangeres Uffie in de Puddingfabriek, waar het Ed Bangers (electro/noise/disco-label van Daft Punk) programma perfect werd afgesloten door DJ Sebastian, mijn persoonlijke internationale tip voor 3VOOR12 Radio vanwege zijn geweldige remixen. Een gelukstreffer, want ik had hem nog nooit horen draaien en vooral dat einde met The Cure's Boys Don't Cry en een 'fout' nummer van Queen met 'don't stop' in de tekst, werkten perfect na alle funky electroclash. Geweldige afsluiter, en ook de gratis drankjes van muziekblad Vice werkten goed. Het hele podium stond vol uitzinnige nieuwboren fans en ik heb de Pudding nog nooit zo uitgelaten gezien. Ook dat is een bijzonder positief bijeffect voor onze stad. Afgezien van de geschatte 2,5 miljoen euro die het weekend oplevert voor Groningen, is dit ook een steun in de rug van het muziekklimaat in de regio. Bij Noorderslag vond ik de hiphop naarmate de avond vorderde steeds beter worden, met als hoogtepunten de stoere Nina met haar oldschool beats en Jiggy Dje en MC Spacecase, die zelfs een goed rollend nummer in zesachtste maat hadden gemaakt. Bij de dance waren Mark August en Warren Fellow verantwoordelijk voor het betere Detroit deep soul techno-gevoel, waardoor ik mij opeens herinnerde waarom ik ooit, zo tegen het einde van de jaren tachtig, via labels als Transmat, KMS en later Planet E door dit toen nieuwe genre gegrepen werd. Dat is inmiddels alweer bijna twintig jaar geleden, dus wellicht zelfs klaar voor de revival? Spinvis kreeg de Popprijs en dat was wellicht een jaartje te laat, maar natuurlijk een goede keuze. Zijn optreden was soms een tikkie te langgerekt wellicht, en een deel van het publiek verliet voor het einde de zaal, maar die cellosolo's deden me huiveren en Spinvis is het bewijs dat Nederlandstaligheid geen belemmering hoeft te zijn om spannende muziek te maken. Qua internationale uitstraling hadden ze de Groninger danceproducers van Noisia ook die prijs kunnen toekennen, want die brengen aan de lopende band platen uit bij gerenommeerde labels, worden gedraaid door de grootste Engelse drum- 'n-bass-dj's, draaien zelf over de hele wereld en lieten in de kelder van de Oosterpoort horen hoe gevarieerd hun producties zijn, en hoe ongelofelijk VET. Niet voor niets dat Lekker Lekker, dat ze maakten onder het pseudoniem Hustle Athletics en dat qua productionele kwaliteit en breakbeatkracht Fatboy Slim het nakijken geeft, een hit werd in Engeland. Ze zijn bezig met remixen voor Robbie Williams en KRS One, en geen enkele Groninger lijkt ze nog te kennen, laat staan dat de nationale pers het door heeft. Ik ontmoette onze sympathieke wethouder van cultuur Jaap Dijkstra, die zich bijzonder geïnteresseerd toonde in getalenteerde Groningers en de ware antithese vormde van de technocratische bestuurder. Eerst raakte hij helemaal oprecht enthousiast toen er een stevige funky groove werd ingezet en vervolgens kon hij het niet laten om op zijn gevoel af te gaan, en nog voor het einde van Noisia's set het podium op te stormen om hen de handjes te schudden. Prachtig, wat een stad, Groningen! Tenslotte had je nog alle mogelijke 'tegenfestivals', zoals UrbanSonic, GrunnSonic voor lokale acts, AlterSonic en een Noorderslag afterparty, waar onze burgermeester Jacques Wallage nog een plaatje oplegde. Deze avonden werden overwegend in prettige samenwerking met de festivalorganisatie tot stand gebracht. Teveel om op te noemen, teveel om te beleven en een geweldig evenement. Ik heb het idee dat EuroSonic dit jaar eindelijk volwassen geworden is als internationaal gerespecteerd showcase festival, en daarmee een nog grotere belofte is geworden voor de toekomst.