Nick: "EuroSonic 2006 was de eerste keer dat ik 'als fotograaf ging'. Met een kleine pocketcamera op zak ging ik op pad om zoveel mogelijk van mijn favoriete bands te fotograferen. Voicst in de Spieghel, Zoppo in de Walrus: gave shows. Per toeval kwam ik bij de band Sugarplum Fairy terecht. Ik kende ze helemaal niet, en eigenlijk is er niet veel blijven hangen qua muziek, maar daar heb ik wel één van mijn mooiste foto's gemaakt. Het was de eerste keer dat ik voor mijn gevoel echte rock-'n-roll op een foto had weten te vangen. Daarom vind ik het heel tof dat deze foto tussen twaalf andere in de Plato hangt." HENX: "Fotograferen bij EuroSonic en Noorderslag staat gelijk aan hectiek. In tegenstelling tot wat veel mensen denken, moet je ook als fotograaf braaf in de rij staan. Als je eindelijk binnen bent, moet je vervolgens nog vooraan zien te komen, dan blijkt de band net met z'n laatste nummer bezig te zijn en kun je dus direkt weer weg naar de volgende locatie. Ondertussen kom je een paar goeie vrienden tegen die je beleefd af moet poeieren, je probeert nog op tijd te komen voor die band die je per se ook wilt fotograferen, maar... het programma is toch nog omgegooid en je hebt alleen het oude schemaatje bij je uit het boekje, dus je wist van niks en je favoriete band heeft al gespeeld, dus dan maar een andere band fotograferen waar je nog nooit van gehoord hebt, maar die tot je verrassing een topper blijkt te zijn... Never a dull moment! Vorig jaar heb ik onder andere de Duitse band Gods Of Blitz gefotografeerd. Nooit van gehoord, maar omdat ik toch al in Minerva was, even meegepikt. Uit deze foto kun je al redelijk opmaken wat voor muziek er bij hoort: stoere mannenrock. En dat klopt. De rode achtergrond contrasteert mooi met de overwegend zwart-witte foto. De print van het overhemd past perfect bij de tattoo, en juist dat knalgroene bandje geeft het beeld iets extra's mee. Eigenlijk ontnuchtert dit bandje de stoere foto een beetje. Als deze foto bijvoorbeeld voor een cd-hoesje gebruikt zou worden, zou het bandje in de weg zitten. De ontwerper zou 'm dan wellicht wegshoppen, en dat is precies waarom het knalgroene bandje lekker wringt in deze foto." Karen: "Voor mij is deze expositie een afscheid. Het einde van drie jaar 3VOOR12/Groningen en zes jaar concertfotografie. Op 13 april 2001 ging ik mijn eerste digitale camera testen bij een concert in Vera van Gyogun Rend's. Dit werd al snel een gewoonte en we begonnen de foto's op de Vera-site te plaatsen. Toen na drie jaar mijn camera het podium van Vera wel kende, dacht ik er mee op te houden. Maar toen ik begin 2004 gevraagd werd te fotograferen voor de nieuw op te zetten site van 3VOOR12 in Groningen, wilde ik geen nee zeggen. Leuk: andere podia, nieuw medium, ruimer aanbod. De afgelopen twee jaar heb ik me beziggehouden met de fotografische eindredactie. Wat ik daar onder andere leuk en leerzaam aan vond, was het beoordelen van foto's van mezelf en van anderen. En er iets zinnigs over proberen te zeggen. Ik dacht echt dat me dat steeds beter af ging. Maar nu mij gevraagd wordt wat ik mijn beste of meest interessante foto van de expo vind en waarom, sta ik weer met mijn mond vol tanden. Ik kies denk ik voor het moment dat de zangeres van 2Raumwohnung (Simplon, EuroSonic-donderdag 2006) het publiek het podium op heeft gehaald. Gezellige plaatjes kun je dan maken. Tegelijkertijd was dit ook een minder interessant moment, omdat we daar met weet ik veel hoeveel fotografen stonden, iets dat ik toch een mindere kant van de concertfotografie vind." Harold: "Ik ben als fotograaf een groot liefhebber van candid fotografie. Dat wil zeggen dat je probeert een spontaan moment te vangen en niet onder gecontroleerde omstandigheden bezig bent met mensen die poseren. Het liefst werk ik zo onopvallend mogelijk, omdat ik mensen niet bewust van de camera wil maken. Concertfotografie is één van de leukste en tegelijk één van de moeilijkste manieren van fotograferen. De omstandigheden zijn altijd verschillend en het licht is vaak heel lastig. Tegelijkertijd is het boeiend en afwisselend, omdat je in het beste geval momenten van pure magie kunt vastleggen. Voor mij was het concert van The Blue Van in Vera zo'n moment. De zanger laadde zich op voor een enorme uitbarsting, en op dat moment drukte ik af. Ik heb het gevoel dat de uitbarsting die zou volgen, al in zijn houding en ogen is af te lezen." Duur expositie: 9 t/m 20 januari