Als ik binnenkom, blijkt het voorprogramma Blabla al afgelopen en is Typhoon bezig met de ondankbare taak het publiek dat toch echt voor Opgezwolle gekomen is, mee te krijgen. Niet geheel onverdienstelijk trouwens, want de harde kern vooraan waagt af en toe al een voorzichtig sprongetje. Opvallend is, dat er niet alleen hiphoppers staan, maar ook potentiële Vera-bezoekers. Dit is jammer voor Typhoon, want voor een niet-hiphopper is zijn muziek net iets te ver van het bed. En dan gebeurt het onvermijdelijke: Typhoon wordt afgeserveerd en de groep waar wij allemaal voor gekomen zijn stapt het podium op. De Oosterpoort heeft er zin in. Opgezwolle ook. Een beetje. De nummers gaan goed, maar ze worden niet met dezelfde overtuiging gebracht als op de albums. Het publiek lijkt er niet mee te zitten, en ik eigenlijk ook niet. Het gaat toch wel los. Als uiteindelijk Jawat op het podium komt en het nummer Zwarte Koffie wordt ingezet, is het hek van de dam. Jawat heeft er wél zin in, en waar voorin af en toe een moshpit ontstond, gaat deze nu niet meer weg. Het publiek is definitief mee en het feest is compleet. Dit gebeurt alleen net iets te vroeg. We zijn namelijk nog niet eens op de helft en iedereen begint al uitgeput te raken van het rondspringen. Tegen het einde van het optreden kunnen eigenlijk alleen de armen nog in de lucht en na de laatste sprongen eruit geperst te hebben op de voorspelbare afsluiter Hoedenplank, verlaat iedereen moe maar voldaan de zaal. Opgezwolle was misschien niet op zijn best, maar een gekkenhuis was het wel.