Yo La Tengo heeft mede vorm helpen geven aan de opkomst van Vera als hét alternatieve gitaarbolwerk van Nederland. Sinds 1985 speelde de band met enige regelmaat aan de Oosterstraat, en vrijdag stonden Ira Kaplan en consorten voor de pakweg tiende keer in de - vrijwel uitverkochte - grote zaal. De muziek van Ira Kaplan (zang/gitaar/piano), zijn vrouw Georgia Hubley (drums) en James McNew (bas) heeft zich vanaf de eerste plaat Ride The Tiger (1986) gekenmerkt door de vele wisselingen in stijl. Pure popsongs worden afgewisseld door zwaar op feedback leunende noise en zelfs jazz- en folkdeuntjes. Deze stijlvermenging maakt het lastig om de band in een bepaalde hoek te plaatsen, en waarschijnlijk ook moeilijker om te marketen. Wel hebben ze er een trouwe aanhang mee verworven, en ook de platen worden meestal positief ontvangen door de critici. Live kwamen vooral de popsongs en de lang uitgesponnen noiserockers goed tot hun recht. De verstilde liedjes hadden in Vera te lijden onder het altijd rumoerige publiek, waardoor het lastig was de spanning vast te houden. Er was uiteraard veel aandacht voor de onlangs verschenen cd I Am Not Afraid Of You And I Will Beat Your Ass, waarop wederom een paar juweeltjes staan. Daarnaast werd er een dwarsdoorsnede uit twintig jaar Yo La Tengo gespeeld, waarbij ook covers - die spelen ze graag, ze hebben er zelfs een reputatie mee opgebouwd - niet mochten ontbreken. Zo werd in de toegift vrolijk gerockt op I Wanna Be Your Girlfriend van The Ramones. Yo La Tengo slaagde er al met al moeiteloos in de vele liefhebbers aan zich te binden, en er zijn er ongetwijfeld ook weer een paar bijgekomen.