Orgels, stuwende drums, jankende gitaren: de opbouw van het eerste nummer. Klinkt bekend, of niet? Progrock met zo af en toe wat scherpe Placeboriffs en flink wat problemen verwerkt in de teksten. Pretentieus? Misschien. Origineel? Nee. Vet? Ja. Wahle en Brown hebben alles zelf ingespeeld en deden dit zeker niet onverdienstelijk. De demo klinkt namelijk, behalve pretentieus en onorigineel, ongelofelijk vet en strak. Waarschijnlijk zullen ze overal buiten de boot vallen. Ze zijn te hard voor de massa, klinken te gedateerd voor OOR en 3Voor12-aanhangers, en voor de serieuze progrockliefhebber zullen ze te soft zijn. Dat is jammer, want ze maken wel goede muziek. Ze zullen ‘echte’ progrockbands als The Mars Volta niet overstijgen, maar toch. Ze klinken goed. Wat moeten we ermee? Is ’t wat? Zeker weten. Je moet er vooral naar luisteren, omdat het gewoon een goede plaat is. Al is het dan waarschijnlijk ‘niet helemaal jouw muziek’.