Bij binnenkomst was de zaal al flink gevuld. Rohbadobh was de menigte aan het opwarmen met heerlijk dansbare plaatjes. Het publiek had er zin in, dat was duidelijk. Niks geen afwachtende houding, niks geen mensen aan de kant, niks geen foute types. Frisse mensen die gewoon deden waar ze voor gekomen waren: dansen. Er heerste een ons kent ons-sfeer, terwijl we elkaar niet kenden. Dit beloofde veel goeds! De ruimte zag er goed uit. Er was wel degelijk aandacht besteed aan de decoratie: enorme, strakke grafische tekeningen aan de muren en twee grote vj-schermen waarop Motion Sickness de visuals verzorgde. Na Rob gaf de ongekroonde electrodisco-koning Alden Tyrell (Martijn Hoogendijk) uit Rotterdam een live optreden. Kettingrokend, serieus en geconcentreerd draaide en drukte hij aan en op zijn apparatuur, met een spetterende show als gevolg. De dansvloer was bomvol en het percentage genietende mensen bijzonder hoog. Eindelijk weer eens een feestje waar de voetjes van de vloer gaan en de handjes in de lucht. Afwisselend rauwe electro en melancholieke italodisco. Een heerlijke combinatie van pittige en zoete klanken. Jammer dat het podium zo hoog was en dat er ook nog een enorme plank voor stond; vanaf de dansvloer waren de dj’s nauwelijks te zien. Ik denk dat veel mensen niet eens door hadden dat de vervormde electrovocals uit mister Tyrell’s mond kwamen. Ook dj Puck (medeorganisator van het feest), die goed aansloot bij Alden Tyrell, liet de menigte flink dansen. Lekker afwisselend, maar met een constante swing. Minimale muziek, sensuele vocals en een flinke dosis electro: heerlijk! Toen het grootste gedeelte van de inwoners van Groningen al aan het slapen waren, nam dj Rohbadobh de draaitafels weer over. Het was duidelijk dat de mensen hier nog lang niet aan slapen dachten. De zaal was nog net zo gevuld als aan het begin van de avond en Rob begreep precies hoe hij de mensen moest laten zweten. Dit is het moment waarop veel feestjes lomp en plat worden. Van die dj’s die denken dat ze de mensen wakker kunnen houden met emotieloos gebeuk. Hier was dat gelukkig absoluut niet het geval. De muziek werd wel iets opgepitcht, maar Rob draaide meer dan subtiel. Denderende electro met een aangename feel good-touch. Puck sloot af. Precies op de juiste manier: electropop met een sexy twist en o zo dansbaar. Tegen zeven uur is het dan toch echt afgelopen. Onbedoeld loop ik als een van de laatsten naar buiten, tevreden fiets ik naar huis. Je hebt feestjes en feestjes. Dit was een feestje zoals feestjes bedoeld zijn.