Indierockband Vox Von Braun trapt af. Zij spelen nogal standaard nummers, die wat aan Caesar doen denken. Leuk natuurlijk, maar erg origineel is het niet. Ze hebben ook de tijd niet mee. De avond begint om half tien. Het Verapubliek begint meestal een uurtje later. Daarom staan er bij Propeller een stuk meer mensen. En dat is maar goed ook, want een halfgevulde zaal zou deze band onrecht aandoen. Voor mensen die vaker in de Groningse clubscene te vinden zijn, is Propeller geen onbekende meer. Ze spelen stuwende postrock en doen dit gewoon heel erg goed. Het wordt niet saai of langdradig, maar het blijft van begin tot eind een goede, spannende set. Dan loopt iemand onopvallend van achter het podium naar een verhoging bij de geluidsman, gaat zitten en begint zijn gitaar te stemmen. Dit blijkt Awkward I te zijn, in uitgeklede vorm. Twee van de drie bandleden zijn weg. Maar of je nou mooie singer/songwriterliedjes op een akoestische gitaar moet gaan spelen in Vera... Het lijkt het publiek in ieder geval niet echt te boeien en iedereen praat onverstoord door de prachtige Americanaliedjes heen. Fuck The Writer is maar een vreemd collectief. Ze wisselen (te) intieme nummers af met stampende Mississippiblues. Ze doen het echter niet slecht en vermaken het publiek prima. Omdat de programmering van Vera niet altijd even stipt is, mis ik De Nieuwe Vrolijkheid. Maar aan de naam te zien, zal Vera uit zijn/haar plaat zijn gegaan op de zomerse klanken van die band.