Het is zaterdag half twaalf als Silence Is Sexy begint te spelen in een prima gevulde kelderbar. Hoewel de eerste paar minuten nogal ingetogen wordt gespeeld, komt het later wat meer los. Er wordt gezwaaid met gitaren en de zanger beweegt zelfs af en toe. Na twintig minuten gaat het echt goed. Er wordt een goede show neergezet. De bassist slingert zijn bas naar het plafond en de gitarist speelt met strijkstokken. Ook met het geluid is het dik in orde. De vette geluidsmuren die dit viertal produceert, klinken goed in de kelderbar. De muziek van Silence Is Sexy wordt vaak (en terecht) vergeleken met Sonic Youth. Zelf noemen ze het waverock. Dit is wel begrijpelijk. Als je goed luistert, hoor je het bittere van Placebo er bovenuit komen. Niet geweldig bijzonder, dus. De invloeden zijn erg duidelijk te horen en echt een eigen geluid heeft Silence is Sexy niet. Maar ach, wie geeft daar tegenwoordig, met alle hypes, nog om? Het was gewoon een uitstekend optreden. Niets meer en niets minder.