The Tremblers speelden hun authentieke rockabilly, moerasblues, surf en beatmuziek vol enthousiasme, waarbij zanger Sir Bald Diddley zijn hoed bij de echt woeste stukken terzijde legde en het publiek indook, koers zettend naar een verhoging achter in de zaal. De hoofden van het publiek knikten eensgezind en hier en daar raakte een vetkuif uit het gelid. The Tremblers brengen hun platen uit op Voodoo Rhythm Records, wat ook het label is van King Khan and the Shrines en The Del Gators. De band is vernoemd naar de Mexicaans-Amerikaanse jeugdbendes in de jaren vijftig, die onder invloed van rock-’n-roll dronken ronddwaalden over de straten, onderwijl banken berovend.Drummer Bruce Brand speelt in een illustere rij van rock-’n-roll bands, zoals Thee Milkshakes, Thee Headcoats en Thee Mighty Caesars, projecten van Billy Childish. Toen The Tremblers er aan het einde van de set mee op wilden houden, was het publiek het daar niet mee eens. Bij de meeste podia zijn in dat soort gevallen donkere gordijnen of coulissen voorhanden waarachter de band geruisloos kan verdwijnen. In het ORKZ echter moet de band zich voor een welverdiend koel biertje door het publiek heen werken. Ook The Tremblers ontkwamen er dus niet aan enkele malen terug te moeten komen en te spelen totdat het publiek ze liet gaan. Met de laatste tonen van The Train Kept a-Rollin’ van het Johnny Burnette Trio verlieten de Tremblers het podium, waarop de platenspeler aan werd gezet en er tot diep in de nacht rock-’n-roll singles werden gedraaid.