Een tocht door het met het zwakke licht van aan de trap geplakte zaklantaarns verlichte trappenhuis leidde de bezoeker naar de bovenste verdieping van het gebouw. Met elke trede zwol een oordovend gegil aan. Het was een installatie van Wendela Loman die, zelf te zien op twee televisieschermen, met haar gegil een stroboscopische en dicht tegen de pijngrens aanschurkende sensatie teweegbracht. Toch bezat het een zekere schoonheid, want mensen stelden zich toch gauw een aantal minuten aan het geweld bloot. De combinatie van experimentele audio en het lege grotendeels donkere kantoorpand maakte Audio Office #1 tot een zeer bijzondere ervaring. De bezoeker kon rondwalen en in elke ruimte een andere installatie ontdekken. In de installatie van Joris Witvliet kon je zelf een radiografisch autootje besturen waarop een microfoon gemonteerd zat. Deze reed vrolijk langs versterker en geluidsbox en genereerde hierbij feedback, een hoge penetrante toon. En de lijnenprojecties van Sander Houtkruijer, gecombineerd met Richard Veenstra’s zware audio, teisterden en streelden de net- en trommelvliezen van de bezoeker tegelijk. Al dit geweld contrasteerde met de intieme installatie van Chantalla Pleiter in de bezemkast onder de trap. Het Hooglied uit de bijbel stond hierin centraal, voorgedragen door een oude man en een jonge vrouw die in duet door een koptelefoon te horen waren. Ook rustig was Symhony Hugo van Jasper Smit, een muziekstuk van tonen gebaseerd op de schijnbaar willekeurige bewegingen van een muis. De zolder was verder, zoals een goede zolder betaamt, donker en vol geluiden die in deze context onrust teweegbrengen, zoals het te opgewekte zingen van vogels en een oud volksliedje. De installatie van Martin Wolf, de initiatiefnemer van Audio Office#1, was bijzonder genoeg een stilteruimte. Wolf heeft met deze avond een platform gecreëerd voor de vele geluidskunstenaars die de stad rijk is en vond in het oude PTT-pand een zeer geschikt onderkomen. Bijkomen van alle indrukken kon je ook in de grote zaal aan de achterkant van het gebouw, waar tussen roze en oranje muren de wonderlijke, heftige en wederom zeer experimentele tonen van dj-collectief The Niggers en Thijs Wijnants klonken. Hier kwam alles samen en dronk en doneerde men voor de volgende editie van Audio Office: Audio Office #2.