Puddingfabriek niet weggeblazen tijdens elektronica-evenement

Er hadden best nog wat mensen bij gekund

Irene Wiersma, ,

Afgelopen zaterdag was daar Spoorloos, een elektronica-avond met live acts en vj’s. Niet te verwarren met het tranentrekker-programma op tv. Spoorloos vond plaats in de Puddingfabriek, in een strakke, modern ogende ruimte. Perfect, zou je denken. Maar weten de mensen de weg naar de Puddingfabriek wel te vinden?

Er hadden best nog wat mensen bij gekund

Zaterdagavond 26 november gingen de deuren van de Puddingfabriek al om acht uur open voor de Spoorloos-gangers. De naam Spoorloos is leuk gevonden voor een evenement dat naast het Centraal Station gehouden wordt. Er werden deze avond gevarieerde elektronische klanken door de Puddingfabriek gejaagd met als doel: dansen. Spoorloos werd georganiseerd door het Groningse elektronicalabel Sending Orbs, de Puddingfabriek en Academie Minerva. Drie Nederlandse laptoppers lieten hun ding horen: Kettel, Secede en Funckarma. De avond had flink wat tijd nodig om op gang te komen. Op zich niet zo verwonderlijk, aangezien het al om acht uur begon. En dat zijn wij Groningers niet gewend, natuurlijk…De muziek stond in het begin op zo’n laag volume dat het niet echt uitnodigde om de eerste stapjes naar de dansvloer te zetten, die de eerste paar uur dan ook pijnlijk leeg en bewegingsloos was. De dj’s stonden hoog achter het glas en keken uit over de zaal in die ze, met wisselend succes, in hun macht probeerden te krijgen. De muziek sloeg niet echt aan, totdat Kettel om een uur of elf aan de beurt was. Zijn sferische en toch ook pompende nummers kregen eindelijk wat beweging in de nu al wat aangedikte mensenmassa, die af en toe zelfs enthousiaste kreten slaakte en klapte aan het eind van een nummer. Onder de artiesten was een vj-filmpje op de muur geprojecteerd, waarin af en toe de naam van de draaiende artiest vermeld werd. Wel zo fijn voor ze, anders had de helft van de mensen niet door gehad wie er bezig was. De vormgeving werd verzorgd door mensen van Academie Minerva. De meeste dingen sloten goed aan bij de zaal, die eenvoudig, modern en strak ingericht was. Eén wand was verstopt achter een wirwar van letters die schijnbaar willekeurig opgehangen waren, en ergens in het midden viel het woord spoorloos te ontdekken. Een leuk detail waren de groene plastic halve eieren die als stoelen fungeerden. Je kon wel duidelijk merken dat verschillende groepjes mensen aan verschillende onderdelen van de vormgeving gewerkt hadden, want niet alles sloot op elkaar aan. Het publiek bestond voornamelijk uit twintigers en dertigers. Hippe luitjes, kakkers, alternatieven, alle soorten waren vertegenwoordigd en ze stonden op een gegeven moment allemaal op de dansvloer. Naar mijn mening waren er genoeg ingrediënten aanwezig voor een geslaagde avond, waar het naarmate de tijd verstreek ook steeds meer op ging lijken. Toch denk ik dat een feest als dit niet om acht uur moet beginnen. Ook jammer is dat de opkomst niet gigantisch was. Er hadden nog best wat mensen bij gekund. Zo’n fabrieksruimte oogt toch wat kil en leeg als er maar weinig mensen in staan.