Terwijl ik zittend op een groen ei gevaarlijk heen en weer wankel, glijdt mijn blik over het strakke, nieuwe interieur van de Puddingfabriek. Op een groot scherm achter de bar doemen elf letters op die de woorden Creme Brulee vormen. Ik kijk rond en verwonder me over het feit dat iedereen ogenschijnlijk met het grootste gemak recht op de eieren blijft zitten, terwijl ik in gevecht met mijn ei mezelf tot stilstand probeer te dwingen. Rechts van de bar staat een beeldscherm met een rieten stoel er voor. Het is de Relax Stoel, verzekert maker Roger Muskee mij. Wanneer je in de stoel gaat zitten en de koptelefoon opzet, zorgen Tell Sell-spotjes voor ‘instant relaxing’. Boven de tafels en eieren hangen drie monitoren waarop Groninger landschappen voorbij trekken. Het is nog groen, en een fietser in luchtige kleding doet beseffen dat de lang nasputterende zomer ons toch echt definitief in de steek heeft gelaten. Vlak na dit besef komt er een fietser de lounge binnenrijden. Het is een postbode. Hij zet zijn fiets naast de Relax Stoel en begint semi-doelloos rond te lopen om af en toe een praatje met een barmedewerker te maken. Mijn blik dwaalt af en wanneer het volgende downtempo jazzy nummer inzet en een aantal hoofden beginnen mee te knikken, vraag ik me af hoe lang het geleden is dat het hele loungegebeuren hip was. De vormgeving is strak en overwegend wit en er is veel tijd gestoken in de aankleding van de ruimte met beeldschermen, monitoren en projecties op de muur. In de loop van de nacht gaan de beats per minute omhoog en wordt het drukker op de dansvloer. Foefur draait in een stellage zijn plaatjes, terwijl een verdieping boven hem veejay Ronnie de muziek van ritmische beelden voorziet. Voor me duikt de postbode weer op. Hij geeft een formulier aan een meisje, dat zij invult en vervolgens weer aan hem teruggeeft. De postbode is toch niet doelloos, hij wisselt met de aanwezigen in de lounge formulieren uit. De postbode runt een datingservice. Rond een uur of vier ben ik uit-gelounged. De Puddingfabriek is een mooie locatie, en de aandacht voor details zijn prijzenswaardig, maar het feit dat het een Puddinglounge is hoeft toch niet uit te sluiten dat er wat opwindends gebeurt? De Pudding profileert zich als een brandpunt van kunst en nieuwe media, maar tijdens het ‘Ultieme Media-Dance-Event’ Creme Brulee kwam dit nog niet helemaal uit de verf. Hopelijk durft de organisatie in de toekomst een stap verder te gaan, want Groningen verdient een podium waar kunst en uitgaansleven op een spannende wijze samen komen. En de Puddingfabriek lijkt de perfecte locatie om het Groninger uitgaansleven van nieuwe impulsen te voorzien.