In 1990 of daaromtrent zag ik een jonge Luka Bloom in Simplon in Groningen schitteren voor een overwegend uit punks en alternatievo’s bestaand publiek. Bloom kwam op mij toen wat over als een ‘angry young man’ met gitaar. Het duurde vijftien jaar voor ik de man opnieuw live bezig zag en de jaren hebben Luka mild gemaakt, maar zijn idealen bleven overeind. In de Oosterpoort was hij de charmant keuvelende Ier die je graag zou treffen in een pub ergens in Ierland. De man die het Ierse ‘Wirtschaftswunder’ met enige scepsis bekijkt, maar de komst van immigranten uit alle windstreken verwelkomt. Ierland is het land dat Luka Bloom bezingt in menig weemoedige ballade, zoals het wondermooie Thank You For Bringing Me Here van zijn nieuwste cd Innocence. Deze dit jaar verschenen cd is de tiende plaat van Luka Bloom, en ook de meest eerlijke en ontwapenende. Van het atmosferische Primavera via de instrumental Peace On Earth tot de ritmische afsluiter No Matter Where You Go, There You Are (de enige song die met begeleiding - door een Groningse percussionist - werd gespeeld), ze kregen allemaal een sobere maar warme uitvoering van de man met zijn gitaar. Tussendoor werd het publiek vermaakt met een aantal geestige observaties, en werd Inbetween Days van Robert Smith aangekondigd als ‘Gothic ballad’. Luka Bloom liet er verder geen twijfel over bestaan wat zijn favoriete Nederlandse woord is: ‘uitverkocht’. Dat was de grote zaal van de Oosterpoort niet op deze koude maandagavond, maar veel zal het niet gescheeld hebben.