Rebelbass: 25 jaar Peter Weening en het geheim van de drie essen

Groningse programmeur de hemd van het lijf gevraagd

Op 1 juli 2005 is het precies 25 jaar geleden dat Peter Weening bands begon te boeken voor Vera in Groningen. Dit uitzonderlijke jubileum wordt dan uitbundig gevierd met liters champagne en optredens van de Groningse band LPG, The Cribs uit Engeland en diverse DJ's. Een kwart eeuw programmeren! Wat is nou het geheime recept van Peter Weening? Rebelbass vroeg het op de man af.


Groningse programmeur de hemd van het lijf gevraagd

Op 1 juli viert Vera het 25-jarig jubileum van programmeur Peter Weening. Vijfentwintig jaar onafgebroken voor één zaal muziekprogramma's samenstellen is natuurlijk een absolute mijlpaal. Wat is het geheim recept tegen burn outs en hoe blijft Peter Weening zo geinspireerd? Weening: "Vijfentwintig jaar is m'n halve leven, sinds ik op 30 mei 50 jaar werd. Geheimen bestaan niet, maar misschien helpt een wekelijks potje voetbal wel wat (bij DIO Groningen 4, oftewel DIO Bier, aanvoerder/doelman/statisticus). Verder goed rondkijken, vooruit blikken en vooral de historie koesteren, het opbouwen van een mooi repertoire door de jaren heen. Bovendien zet de geschiedenis het heden mooi in perspectief. Popmuziek is altijd opgebouwd uit elementen uit het verleden, en er is altijd talent. Klap op de vuurpijl: Mensen! Bandleden, bandpersoneel, agenten, collegas en vooral de 200 vrijwillige medewerkers van Vera, die de boel samen dragen. En hoewel menigeen lang blijft hangen, vernieuwt de club zich altijd door. Nieuwe mensen, nieuwe imput, nieuw elan." Wat is jouw absolute hoogtepunt/concert in 25 jaar Vera programmering? Dat zijn er vast een hoop...barst los! Weening: "Poooooh. Nu bijna 2100 concertavonden, 3400 optredens.... Veel bier, gebroken hersencellen. Dus eerst maar eens dit jaar: Mono (Japan), Mastodon, The Album Leaf, Callisto, Dinosaur Jr (comeback of the century!), SunnO))), ...Trail of Dead, Isis, Lou Barlow en Sticks & Kubus. Deze eeuw verder: At The Drive-In,The Hives, The Mars Volta, The Thermals, CocoRosie, The Hackensaw Boys, Zen Guerrilla, Melt Banana, The Hunches en Jaga Jazzist. Speciale Rebelbass top 10 in willekeurig volgorde: Ken Ishii, Speedy J, Roni Size, Propellerheads, Red Snapper, Squarepusher, Ed Rush, Depth Charge, Zion Train en Nautic Radio (Grunnen heroes). En voor de 'oude doos' kijken we even in het Grote Vera Poll Boek (met de Vera Poll ben ik in 1981 begonnen, verkiezing Concert Van Het Jaar door de Vera Krant-lezers). In diverse categorieën Metal: Slayer, Prong, Death Angel; Punk: Discharge, Exploited; Reggae: Gladiators, Misty In Roots; Blues/zydeco: RL Burnside, Queen Ida; Jazz: Ronald Shannon Jackson & the Decoding Society (feat. Vernon Reed); Singer/songwriter: Billy Bragg; Soul: Junior Walker & the All Stars; Hiphop: Paris, Mystik Journeyman. Absolute persoonlijke favorieten die daar nog aan toe te voegen zijn: Bauhaus, Gang of Four, Killing Joke, The Birthday Party, Cocteau Twins, Sisters of Mercy, Sonic Youth, The Swans, The Gun Club, The Scientists, Butthole Surfers, Big Black, The Wipers, The Replacements, Dinosaur Jr (for ever), Screaming Trees, Dead Moon, The Gories, Monster Magnet, Pavement, Jon Spencer Blues Explosion en Blonde Redhead. De grootste namen naast Slayer: U2, Pearl Jam en Nirvana. Ooops, wel wat veel. " Je hoort vaak van die verhalen dat artiesten de kleedkamers afbreken, technici voor rot schelden en zichzelf zo klem zuipen dat er geen land meer mee te bezeilen is. Welke artiest maakte er de grootste puinhoop van? Wat heb je toen gedaan? En ga je die nog eens boeken? Weening: "De zangeres van Dead Can Dance (1986) was een vervelende arrogante over het paard getilde bitch. Shop Assistants (waar we zeer naar uitkeken in 1987) verscheen in volledig 'gestripte' bezetting (weg mooie koortjes) en speelde krap 25 minuten uitermate inspiratieloos en slordig. Zangeres, en enig overgebleven bepalend bandlid, bleek wederom een vervelende arrogante over het paard getilde bitch. Enige keer ooit dat ik iemand verrot heb gescholden. Wegblijven dus, maar ook nooit meer wat van gehoord trouwens. Dead Can Dance daarentegen heeft het nog ver geschopt. Maar de boel verpesten is niet ALTIJD nooit meer spelen. Toppertje wat dat betreft: The Milkshakes (1984) met Billy Childish. Volledig dronken band (ook support The Prisoners), verscheen in toegiften naakt op toneel, oervervelend en pissend vanaf het podium kwam er geen einde aan. Toen dronken lokale held R.v.D. met z'n reet in een afgebroken bierfles viel moest er een ambulance komen, en dus ook The Police. Toen waren de naaktlopers ras van de bühne vertrokken en was 't gebeurd. Zwoor Billy Childish eeuwige verbanning... Maar hij is later nog heel wat keertjes 'legendarisch' wezen zijn alhier." Welke manager wil je nooit meer zien? "Er staat me maar één in het geheugen, die van The Dance Society (1982)! De chauffeur van de grote truck had moeite met inparkeren achter in de steeg. Meneer dacht het beter te kunnen en stuurde de vakman weg om zelf het stuur te bedienen. Auto van Johnny van De Ster (befaamd metalcafe achter Vera) was al verplaatst maar, nog niet ver genoeg volgens meneer de tourmanager. Hij gaf zijn crew, tegen mijn en die van Johnny's uiterste aanraden in, opdracht de auto verder te duwen waarop Johnny niet aarzelde, de deur van de truck opende, de man enkele welgeplaatste stoten toediende en de deur dichtsloeg met dermate kracht dat de ramen uit de cabine barsten. Het was natuurlijk allemaal mijn schuld. De jonge bandleden werden vervolgens gesommeerd in de bus plaats te nemen waarop het gezelschap naar het hotel vertrok. Er werd die avond niet gespeeld. " In de popscene hoor je vaak: "Ach ja, de goeie ouwe tijd... toen kwamen die bandjes nog voor een kratje bier en een paar boterhammen." Heb je wel eens een band uitbetaald met een kratje bier? Weening: "Er is best wel eens gespeeld voor een kratje en dat gebeurt nog steeds. Maar alleen als er sprake is van een last minute support of een speciaal feest- of benefiet programma. Verder is er altijd netjes betaald." Wat is nou de meest opvallende verandering in 25 jaar? "Een hele lastige. Wellicht de vanzelfsprekendheid dat Vera bestaat. Vroeger moest er toch vaak geknokt worden voor het bestaansrecht. Al is dat toch nooit ECHT helemaal over. Verder een tikkie meer professionalisme en (misschien daardoor) een fractie minder romantiek." Heb je nog een tip voor de beginnende pop-programmeur? "Zorg voor identiteit (dat wil niet zeggen 'alleen maar hetzelfde doen'), actualiteit en oorspronkelijkheid. Handige tip, mijn theorie van de drie essen: 1. Song (ook compositie) 2. Sound (en dan bedoel ik niet 'technisch') 3. Soul (niet de muziekstijl; er moet een hart in zitten)."